Elke maand een cd produceren in 2015?
Klik voor info hierover op het nieuwste Gonzo NR 188 hiernaast.
Die info komt niet uit dit NR maar uit een tof NR 133 (anno 2016)
EEN SELECTIE GEDETAILEERDE INFO VAN 56 PROJECTEN (van de 350) GEDAAN TUSSEN 2005 EN 2013 (dit is genoteerd in 2013)
Op de oude site van Firma Beweegreden hield ik vanaf 2005 bij welke uitvoeringen ik deed op de verschillende podia.
Dit is nu een fijn hulpmiddel om de bijzonderheden van de laatste 8 jaar, (tot begin 2013) weer voor de geest te halen. In deze tijd stond ik ongeveer 350 maal op het podium met een opvallende verscheidenheid aan ideeën, waarmee ik in de meeste gevallen slechts eenmalig … op deze podia verscheen. Op dit moment heb ik echter enorme zin mij langer te focussen op ‘’slechts een ding’’. Een van de redenen waarom dat er nooit van kwam komt simpelweg door het feit, dat alle nieuwe ideeën steeds weer te leuk waren om ze niet te ontwikkelen en uit te voeren. Ook nu heb ik weer heel veel nieuwe verschillende ideeën, en weet eigenlijk al van te voren, dat het plotsklaps 100% stoppen met het willen ontwikkelen en uitvoeren hiervan, behoorlijk lastig gaat worden. Maar ben nu vastberaden, daar knopen voor door te hakken, en bovengenoemde sterk af te remmen.Ik neem daar vanaf nu, begin 2013, tot 2 november 2013, de tijd voor. Stoppen met wat je enorm veel plezier brengt is in eerste instantie een merkwaardig besluit. Daarom zweven er rondom dit stoppen ook nog wel wat vraagtekens. Om hier wat meer inzicht in te krijgen ben ik begin 2013 begonnen met terughalen van het ‘’hoe en waarom ook al weer’’ van de genoemde 350 optredens, en met het beschrijven van een selectie van 56 uitvoeringen van de laatste 8 jaar. Het lijkt mij ook fijn om sommige uitvoeringen die zo snel voorbij kwamen, en ‘’als in rook opgegaan lijken’' nu duidelijk, samen met vergeten bijzonderheden, op papier terug te kunnen lezen. Dit schrijven zo neem ik mij voor, moet ook voor 2 november 2013 af zijn. (mijn 57e geboortedag).
Ik had doorgaans een klein publiek. Een vast en groot publiek om maar iets te noemen, dat regelmatig en met plezier, een blik op de Domtoren werpt, zit er voor mij niet in. Bij mij kom je bij elke uitvoering op een leeg plein, waar ik steeds een nieuwe “toren bouw’’ en vlak daarna is de toren weer weg. Ik bleef waar dan ook, actief en divers, gehoor geven aan mijn fantasie, leefde mij hierin uit, en viel niet te veel in herhaling. Het allerliefst speel ik in Utrecht zelf. En ik ben dan ook blij en trots, dat ik in onder andere 3 heel fijne Utrechtse zalen heb mogen staan. Dit met kleine en grote concerten en projecten. 42 maal in Theater Kikker, 50 maal in de SJU jazz club, en 20 maal in de db’s concertzaal. Er zijn in Utrecht eigenlijk maar weinig gelegen-heden waar ik niet heb opgetreden. Ook bewoog ik mij, in wat men het “underground” circuit noemt. Op rokerige zolders, in schimmelige kelders, en gekraakte garages enz. Optredens buiten Utrecht, en in het buitenland waren er natuurlijk ook. Maar vliegen vind ik (hoe veilig ook) bij benadering het noodlot tarten. Ik kan prima, van alles en iedereen, in mijn eigen omgeving genieten.
Het is nou ook weer niet zo dat ik in de afgelopen 8 jaar, elke week fulltime actief gestalte kon geven aan mijn ideeën. Ik was, en ben nog steeds een getrouwde huisman, en vader van 2 zonen. Met alle bezigheden van dien, die ik vol overgave en meestal met plezier volbreng. In 2005 werkte ik 2 dagen in de week bij een tennispark als onderhoudsmedewerker (vooral voor wat meer beweging), enz. En in 2011 deed ik een B.I.K. opleiding (Beroepskunstenaar in de klas) En deed de cursus, de vreedzame school.
En ik gaf in 2010/11, diverse workshops op diverse basis scholen. Meestal gebaseerd, op het volledig op het gehoor muziek maken. Maar gaf ook teken en filmworkshops. En zelfs een paar technieklessen.
Het naïeve klimaat en afstandelijke gedrag tegenover de inhoud van mijn workshops op sommige basisscholen (betreft enkele mensen die mij de klas inlieten) stuite mij echter vaak tegen de borst. En deed dit alleen nog bij enkelle geintreseerde die wel betrokken waren. In 2011 werd ik ook ZZP-er (om ‘’het eens te proberen’’ ) En gaf workshops voor het maken van eigen instrumenten en eigen muziek, aan hoogbegaafde kinderen in Deventer. Coach Musician 3.0 conservatorium studenten, met muziek en performen op locatie. En volgde in het L.H.C. complex in Utrecht, een cursus Film Analyse. Enz. Ook heb ik gewerkt aan een behoorlijk aantal uitvoeringen, waar meerdere weken voorbereiding in zat, waar over later meer.
Waar houdt het op? Bij spelen voor een vol stadion? Bij twee? Bij alle stadions van de wereld? Of wil je soms eerst voor het hele universum spelen om tevredenheid te bereiken? Wil je voor veel geld spelen? Dan zijn volle stadions wel weer fijn. In mijn geval, was en is dit niet zo. Dus wat betreft mijn voldoening of ik zicht/hoorbaar ben geweest, ben ik een tevreden mens. Vlak na het optreden waren er altijd welgemeende dankbetuigingen en complimenten. Cd’s of merchandise waren bij mij meestal niet te koop.
Mensen die denken dat ik alleen maar van aandacht houd, of een zogenoemd podiumbeest ben hebben dat mis. Bij benadering zit ik zeker niet alleen maar op aandacht te wachten. Ik heb liever dat iedereen in een gelijkwaardige verhouding, aandacht aan elkaar schenkt. Iedereen zou dan ook eens incidenteel, een stap naar voren moeten doen. Of naar voren gehaald moeten worden, de spotlight in. Omdat natuurlijk iedereen bijzonder is! Ik zelf bracht mijn ideeën onder de aandacht van een programmeur of zaaleigenaar, en mocht ze dan meestal komen uitvoeren. Soms werd ik zomaar uitgenodigd om te komen doen wat ik maar wilde. Ik zelf wilde mijn ideeën dus duidelijk altijd wel graag ontwikkelen en uitvoeren.
De totaal 7 maal dat ik een subsidie aanvraag deed, werd 5 keer gehonoreerd. Voor de film’ Een vaas zonder bloemen, en de voorstelling
De Opener; kreeg ik subsidie van de gemeente Nieuwegein. En voor de projecten Firma Beweegreden deel 1 en 2; Potnootsloot (tekenaars en muzikanten) en het concert Glaszacht, kreeg ik subsidie van de SJU Jazzclub. Die subsidie was in alle gevallen matig kostendekkend. Voor ontwikkeluren was er geen geld, ik was immers amateur. Voor alle andere optredens kreeg ik onkostenvergoeding waar ik veelal geld moest bijleggen. Het toch vrolijk en gedreven doorgaan van mij is dan ook tekenend voor het enorme plezier dat ik aan alles beleefd heb. Maar ook Lidia waar ik al 29 jaar mee getrouwd ben, en 36 jaar ken, speelt hier natuurlijk een belangrijke rol in. In de genoemde 8 jaar werkte zij fulltime en verdiende de kost. In dit kader komt haar ook alle eer toe. Ik had mij anders op deze bijzondere manier niet zo veelvuldig kunnen uitleven. En even belangrijk, had ook het publiek dit niet allemaal kunnen beleven.
Is het getal >56< een door mij zelf tot leven geroepen hulpmiddel om op de toekomst te focussen? Of zit er meer achter? Het getal>56< kwam in ieder geval enkele jaren voor dat ik >56< werd al bijzonder veel in beeld. Op allerlei plekken en manieren. Natuurlijk het zou kunnen dat ik op een gegeven moment extra op het getal ging letten. En het daarom zo vaak zag. Maar het getal leek mij meer en meer iets ‘’te willen vertellen’’. De kans dat ik via dit getal mijzelf alleen maar iets wilde vertellen sloot ik natuurlijk nog maar niet uit. Want tja… je beslissingen laten bepalen door een getal dat veel langs komt, is ook weer zo iets. In het jaar 2012 werd ik op 2 november >56< jaar, met als bijzonder feit dat mijn geboorte jaar 19 >56< is. En ook mijn 2 zoons werden in dit jaar bij elkaar >56< en meer van die >56< toevalligheden. Voor mij in ieder geval genoeg grappige reden om vanaf mijn 56e jaar, loterijloten met als eindgetal >56< te kopen. Dit leverde tot op heden echter alleen een paar keer ‘eigen geld’ op. Het getal >56< aan mij getoond door de ‘hogere machten’ om de Jackpot in de wacht te slepen, kon waarschijnlijk al worden doorgestreept. Maar ik heb nog een maandje of wat te gaan, voor ik 57 jaar word. Dus ga ik straks ‘’stiekem’’ nog een loterij lotje kopen. Het mij in mystieke nevel aangeboden getal >56< zal ik nu in ieder geval als cijfermatig kader gebruiken. Door >56< ‘’projecten’’ te beschrijven uit de voornamelijk afgelopen 8 jaar. Daar waar films, extra muziekfragmenten of foto’s van zijn kan je via een link: via contact op te vragen en op internet alles te bekijken en beluisteren. Daar is alles op nummer van de uitvoeringen terug te vinden. Bij de meeste beschrijvingen van de uitvoeringen in de ''boek'' uitgave staan QR codes waarmee je rechtstreeks naar de betreffende filmpjes toe kan.
Index selectie podiumuitvoeringen:
1) Jan Schellinks trekkoordslaven
2) De Opener / QR-code
3) Krijg’s ballerina (straaljager afweer ballet) / geheime link
4) Helpers weg laatste ronde / QR-code
5) Glaszacht concert + de Zachtglas Film(s) / QR-code
6) Ik be(k)ken / QR-code
7) Mister fantastic en het spylazer alarm / QR-code
8) Close COMBINATIONS of the firstkind - Dream en Wake up scapes
9) Het Posiment / QR-code
10) Laag aan de grond / QR-code
11) Elektrische figuurzaag / QR-code
12) Words Achoried
13) Boks en dans
14) De Kei van Utrecht
15) Firma Beweegreden fase deel 1&2 / QR-code
16) Jan S en de fantastische lukraakjes
17) Stop of ik speel!
18) De dansende gietertjes / QR-code
19) De Kraai en de surfer / QR-code
20) Dubbele schuiftrompet / QR-code
21) Antibombari / QR-code
22) Dildo’s en een sprekende bal
23) Dirijan 1+2 / QR-code
24) Random Jan en de fantastische lukraakjes.
25) De terug-uit machine van Temtom / QR-code
26) Over de dop / QR-code
27) Waarom Daarom land
28) Robosapien en de 6 baby poppetjes
29) Wok Alone / QR-code
30) Grof vuil
31) De toenoutelepeltoer
32) De Merel brult en ik ben een kerstboom / QR-code
33) Mozart Proeflokaal
34) Lego wavs
35) Jan aan de gang / QR-code
36) Vangman
37) Het jaar van het Keramische dier. / QR-code
38) Der kelnerinnen aus Potsdam / QR-code
39) De Kern van dinges.
40) Zing de lijnen
41) Het paleis van niks
42) Heug in al zijn verschijning vormen / QR-code
43) Luister … mijn tekening klinkt met die van jou / QR-code
44) Op toer met de Mannen van Hee / QR-code
45) Toetertjesdisco / QR-code
46) Vlindervangers Naomi Sato / QR-code
47) De pers / QR-code
48) 3 video clips voor Joop Nolles / QR-code
49) Vogelklanken. / QR-code
50) De Komzone in De SJU
51) De 3 grilshows / QR-code
52) 9 Bands met extra noemenswaardigheden.
Grasmoijer / QR-code
We Versus death / QR-code
Kerk der heilige neus
Now Now / QR-code
De pretsector
Trio Mutante / QR-code
Aapvervaging
Toebie Toebie / QR-code
What the cat dragged in / QR-code
The Bansons
53) Bingo King -2 avant-garde projecten / QR-code
En 1 heerlijk ordinaire echte BINGO. / QR-code
54) 5 ‘’Jam Sessies’’ door mij bedacht en uitgevoerd.
Interviewsessies
Gedichtenkermis / QR-code
Potnootsloot
Signaljams
Straight from the body
55) De meest bijzondere projec plekken met de 5 werp hengeltjes:
Tegentonen
Wunderbar Wunderbad
De Maas / QR-code
De tolsteegkolk Utrecht bij Cafe Ledig Erf
De SJU
In sfeervolle vijver fruitboer (in de mist)
56 De Camping
Een recensie van Bert Temme voor de Subjectvisten
‘’Jan Schellinks trekkoordslaven. In de godvergeten jazz-scene van Utrecht is de energieke multi-instrumentalist en algemeen gewaardeerde clown Jan Schellink geen onbekende. Afgelopen donderdag bracht hij zijn nieuwste project ‘Jan Schellinks trekkoordslaven’ in het SJU -Huis. Gehuld in het gevreesde donkergroene chirurgenmaatpak (inclusief mondkapje) gaf Schellink zijn visie op het huidige sample-tijdperk. Op het podium speerde Schellink een moderne Kermit heen en weer tussen sampler, microfoon, basgitaar, loopapparaat, en de klassieke piano. Zo nu en dan verdween hij achter het podium naar een klein hok naast de wc waar zijn muzikanten (‘’muziekmensen’’) gestald waren. De (‘’muziekmensen’’) werden door middel van lampen (‘’trekkoorden’’) vanaf het podium door Schellink geactiveerd. Muzikaal leverde dit een uiterst complex muzikaal spektakel op. Schellink is niet de man voor concessies en grilligheid is zijn kenmerk. Qua concept kunnen echter vele moderne sample-bands de ogen uitkijken bij Schellink. Waar de laatsten het publiek doorgaans zwaar bedonderen met hun ‘live- acts’ levert Schellink dat waar het werkelijk om gaat: bloed, zweet, en tranen. ‘’
Project nr. 1 Jan Schellinks trekkoordslaven:
Voor een project dat ik ooit de naam ‘Signal Jamsessies’ heb gegeven
heb ik ooit een installatie gemaakt die ik nu bij deze trekkoordslaven zou inzetten. (op dit ‘Signal Jamsessies’ project kom ik bij NR 54 terug)
De installatie bestond uit 24 ingebouwde verlichte knoppen, in een oud wijnkistje. En een dikke kabel zwakstroom Multidraad, die zich na 20 meter vertakte als een 8 potige inktvis, met 8x10 meter dunner Multidraad, die weer naar 8 oplichtende ‘’displays’’ liepen. Deze ‘’displays’’ waren van transparante plastic cassettebandjeshouders gemaakt. In deze transparante ‘’displays’’ heb ik kartonnen vakjes gemaakt met daarin lampjes die tekst lieten oplichten. De 3 tekstsignalen die naar elke muzikant individueel gericht waren, zijn een stop, een speel, en een attentie signaal. Het attentiesignaal ging altijd aan, vlak voor het stop - of speel signaal aanging. Zodat je, mits je er gehoor aan wilde geven er alert op kon reageren. Dit alles kon door de lange lengte van de Multikabels vanaf de nodige afstand, en waar vandaan dan ook, bediend worden. De zwakstroom kwam van een oude trafo.
De trekkoordslaven zelf bestonden uit 8 muzikanten, die in de backstage kamer van de SJU gestationeerd waren, en op de door mij vanaf het podium gegeven signalen ‘’slaafs’’ reageerden. Misschien was dit wel eerste levende klankmodule ooit. De naam trekkoord slaven (verzonnen als leuke naam om publiek mee te genereren) had ik als volgt opgelost. Boven het te bedienen ‘wijnkistje’ hing een elastiek koord met trekkoordkwast. Het koord werd door mij vastgepakt, naar beneden getrokken, en met mijn vijsvinger naar beneden, drukte ik dan de bedoelde knoppen in. De door de Trekkoordslaven gespeelde muziek samplede ik, in een door mij gesoldeerde sampler ( De verschrikkelijke Jam Machine*) en smeedde het hiermee live tot een compositie. Ik voegde hier live op het podium, zang, gitaar, bas, piano, en drums aan toe. Soms speelde ik zelf ook de samplers in als toevoeging. Maar ik speelde ook live mee. Zoals in de recensie is te lezen, droeg ik een groen chirurgen - pak, dit leende ik van een vriend, omdat het toevalligerwijs op mijn pad kwam in die tijd.
*( De verschrikkelijke Jam Machine ) 3 aan elkaar gesoldeerde Akai Headrusch samplers die nu zo met de voet bediend konden worden, dat je naadloos 3 delen muziek aan elkaar kon samplen, en waarmee je die delen kon ‘’oproepen’’ en afwisselen, wanneer, en hoe je dat ook maar wilde.
2) De Opener
Iets wat zomaar uit, of in een bioscoop filmdoek wandelt. In science fiction films kon het al, maar hoe zou het in het echt kunnen?. Met die gedachte ging ik aan de slag, en bedacht >De Opener<. Een groot projectiescherm dat bestaat uit 6 houten projectie schermen. Het geheel had de vorm van een grote kast. Ik had hier in eerste instantie eigenlijk best meer verschillende plannen mee, dan er een eenmalige uitvoering mee te doen. En timmerde en schilderde in een maand tijd een behoorlijk arbeidsintensieve ‘’projectiekast’’ in mijn tuin. (mijn buren vreesde volgens mij een duiventil) Een kast met afmetingen van 2,24 m hoog x 3,36 m breed x 1,00 m diep. Het was een ‘’projectie kast’’ die ik bij opbouwen en afbreken makkelijk kon monteren en demonteren, met handige kliksluitingen. Uitgefreesde verbindingen/sleuven hielden het gehele geraamte stabiel. Het uitvrezen leverde 3 volle vuilniszakken zaagsel op. De drie bovenste luiken gingen naar boven open, en de drie onderste luiken gingen naar beneden open. Alle 6 de witte luiken waren bevestigd met piano scharnieren. Van binnenuit konden de luiken met touw via katrollen bediend worden. De try out werd gehouden in buurthuis de Boog in Nieuwegein. Ik mocht voor de voorbereiding van de Opener gebruik maken van de speelzaal van het Oefenruimte complex Db’s. In deze voorbereiding werden door mij verschillende video’s gemaakt. Daarmee hadden ik en de artiesten tijdens de uitvoering de beoogde interactiviteit. Ik speelde op de ‘’projectie kast’’ getoonde films vaak vreemde instrumenten / en droeg bij elkaar drie (3 delige) pakken, een rood, blauw, en een wit pak. In totaal had de Opener 10 scènes. Een scene daarvan was met het instrument de Hang (een instrument met steeldrumachtige klank) Dit instrument speelde ik dan op 5 schermen, en was zelf dan ineens vanuit een geopend luik, live te zien en te horen, met dit Hang instrument. Bij een blues nummer met geprojecteerde cheerleaders, was mijn hoofd bijvoorbeeld alleen maar weer vanuit een iets geopend luik zingend te zien. Voor het belichten van dit hoofd hoefde ik alleen maar een witte cirkel te projecteren. Ook was er een scene met danseressen in de kast, die mijnwerkers speelden, die vond ik zelf het mooist. Verder gebeurde er te veel om op te noemen. Aan de voorstelling werkten mee: een lichttechnicus, een technicus die de films kon starten. En enkele artiesten die medewerking verleenden, respectievelijk een Russische dichteres, 3 danseressen/acrobaten, en een violiste, die allemaal gratis kwamen meedoen. Dit project stond model voor hoe eenmalig ‘’ik te werk ging’’, het bleef bij deze voorstelling. Waarmee al de ideeën die ik er nog mee had…de vriezer in werden gestopt. Simpelweg omdat het volgende project zich al weer aandiende. Wat er met de kast gebeurde? Dat werd een stellingkast voor in mijn nieuwe decor/rekwisieten en instrumentenmagazijn.
Foto’s en een uitgebreid verslag van ‘De Opener’ zijn ook te zien op deze website. (moet dus nog gebeuren hier dus anno 2020)
Film: De opener Projectie –wok- ski- zeng
Film: De opener Projectie - Robotsap
Film: De opener, projectie onder de kersenboom
3) Krijg’s ballerina.
Dit project had oorspronkelijk de titel >straaljager luchtafweer ballet<
Hiervoor zette ik een highspeed film camera in. Die vertonen de film 10x langzamer als de ware snelheid, met een mooie vloeiende slow motion als resultaat. En liet mij hiermee vervolgens 1 minuut filmen in roze tutu. Dit terwijl ik tijdens deze ene minuut van 2 kanten bestookt word met grote gevouwen kartonnen roze vliegtuigen. Uitgevoerd door 5 mensen links en 5 mensen rechts van mij. Ik ontweek deze ‘’straaljagers’’ op een ‘’dansende/karateka achtige manier’’. Tijdens deze minuut filmen speelde ik vanaf cd, ook live muziek af in de zaal, op weer 10 maal sneller dan de ware snelheid. Wat in realtime een kerkorgel compositie was van 10 minuten. (Waarbij vermeld dat ik de compositie had bestudeerd op de genoemde hoge snelheid, en nu in die snelle minuut ongeveer wist, waar ik in de versnelde kerkorgel compositie zat. Tijdens het vertonen van de film na de pauze, draaide ik de muziek ook weer op normale snelheid. Nu 10 minuten durend, dus de muziek klopt dan weer in lengte bij het vertraagde filmpje van 10 minuten (wat nu weer eigenlijk tien keer zo snel was, maar in slow motion). Tijdens dat ik bestookt werd, met de grote kartonnen roze vliegtuigen die je gemakkelijk kunnen verwonden aan de ogen, deed ik een gloorbril op. En de 10 mensen die gooien, deed ik voor hun veiligheid een doorzichtige emmer op. Die je mits op tijd teruggebracht tijdelijk ‘’mag gebruiken’’ van een grote huishoudelijke artikelenwinkel. Tijdens de uiteindelijke uitvoering van dit concert dat voor de pauze van deze avond (met ook andere artiesten) was gefilmd, werd dus na de pauze de film vertoond met de hoofduitvoering. Met mijzelf links van het filmscherm op trombone, en rechts van het filmscherm een operazangeres. Beide improviseerde we er op los.
Wel op de film gelet natuurlijk, en op de orgelcompositie, ditmaal op normale snelheid. Verder kreeg ook het publiek kleine gekleurde papieren vliegtuigjes, in 4 verschillende kleuren, en gevouwen van a4tjes, die tijdens het ene minuutje filmen gegooid werden op een ‘’kleur commando’’ van mij. In het heet van de ‘’ontwijk/dans-strijd vergat ik het commando 4 te roepen, wat stond voor de laatste serie gele vliegtuigjes. Vlak na de 1 minuut opname hoor je dan ook een meisje met teleurstelling in haar stem zeggen….hey! 4? (dit is te horen in een filmpje dat iemand gemaakt heeft van die ene minuut filmen) De slow motion film van alle bovengenoemde heb ik bewerkt met andere muziek eronder, omdat er helaas geen live audio opnames zijn, van de trombone/opera improvisatie.
Voor wie zich afvraagt of ik graag in roze tutu loop? Hier het antwoord: NEE! (al vond ik het leuk zat :-) Maar het zette mij nu eenmaal dapper op dit bijzondere visuele spoor. Je moet je dan ook voorstellen dat ik vlak voor de ene minuut filmen de Tutu aantrok, en erna nog sneller weer uit. Ondanks dat de techniek er hilarisch ‘’op stond’’ dat ik de Tutu ook tijdens de soundcheck aan moest doen.
Het was ook de enige keer in mijn leven, dat ik mijn oksels ergens voor schoor, maar dat geheel ter zijde.
Film Krijgsbalerina Via verborgen link te bekijken.
4) Helpers weg laatste ronde
Dit was voor mij meest persoonlijk emotioneel beladen project. Het was opgedragen aan mijn moeder. En was ook een aanklacht tegen de erbarmelijke manier waarop zij moest doorbrengen in een verzorgingshuis aan het einde van haar leven. Dit is ook het enige project van mij waarvan je kon verwachten dat ik het maar eenmaal zou doen.
Ik had de voorstelling ook gemaakt om af te rekenen ‘’in een boksgevecht’’ met mijn verdriet, van de laatste slechte jaren van mijn moeders leven. Om daarna alleen nog maar aan de leuke dingen daarvoor te kunnen denken met haar. De voorstelling was verdeeld over een aantal rondes, waarin ik daadwerkelijk in een boksring stond op het podium. Een mooi gezicht vanaf de hoge schuine tribunes van Theater Kikker. Omdat ik zelf in het verleden ooit actief wedstrijden had gebokst, en ik de boksschoolhouder goed kende, mocht ik de ringtouwen uit de boksschool lenen. De ringpalen kon ik niet gebruiken omdat die vastgezet moeten worden in gaten van een vloer. Het volgende opzienbarende gebeurde in de vroege ochtend op de dag van de voorstellig zelf. Ik was aan het uitladen en omdat er niet werd opengedaan liep ik een stukje richting de Neude de gracht op. Bij de voormalige drinkwinkel was het terraswindscherm vervangen dat uit 4 zware houten palen met glas ertussen bestond, door 4 nieuwe houten palen. De oude palen lagen los langs de weg. Ik mocht deze robuuste houten palen gratis meenemen. De palen bleven ook nog eens uit zich zelf gewoon stevig rechtop staan. Niemand in het publiek zal zich afgevraagd hebben of dit echtte ringpalen waren, zo mooi paste ze in het decor. In het midden van de ring hing een stootzak waar ik tijdens de voorstelling op ‘’bokste’’, soms ritmisch met de muziek van de achtergrondfilms mee. Maar ook in combinatie, met een door mij samengesteld aanwezig vrouwenkoor, dat live heftig reageerde met zangkreten, op bepaalde stootcombinaties en stampen op de vloer van mij. Joop Nolles waar ik vaker mee had samengewerkt was mijn helper in deze ring. Na elke boksronde was Joop er met water en een handdoek in de hoek van deze ring, zoals het hoort. Maar ook hield Joop ‘’niet geheel ongevaarlijk’’ de bokszak recht naar voren, met een daarop vast gebonden gitaar. Deze was aangesloten op een sampler. Daar werd door mij met het springtouw op geslagen. En ik maakte zo een mooi klanklandschap. Deze gitaar ging ook aan gruzelementen toen ik deze tegen de grond stuk sloeg… dat lucht pas lekker op. Ook die Gitaar Crash was dus even herhalend te horen via de sampler. >Helpers weg laatste ronde< is in fragmenten te zien in een documentaire over mij. De makers hiervan hebben mij een tijdje gevolgd bij een aantal projecten.
Helpers weg laatste ronde, documentairetrailer
5) Het Glaszacht concert.
De film Zachtglas. De film een vaas zonder bloemen
Het Glaszacht concert: Een concert op 90 verschillende glazen vazen, grote en kleine en allerlei vormen, geen water erin voor de toonhoogte maar zorgvuldig uitgezocht op klank, en toonreeksen. In de ‘’glazenvazen zaken’’ waar ik hier onderzoek naar deed (waaronder bouwmarkten en tuincentra) herkenden personeelsleden mij op een gegeven ogenblik, en gingen spontaan mee zoeken/denken ‘’je moet deze eens horen’’! werd er wel eens voorgesteld. Van alles in een regenboog aan glasklanken passeerde de revue in het uiteindelijke concert, vaak in combinatie met achtergrondfilms die ik gemaakt had. De nummers/onderdelen gingen over ‘’vazen zonder bloemen’’ in een levenslied, tot en met de glasblaas kunst in Leerdam. En verder over de aanslag op de Twin Towers (concert was ook op 09-11), kristallen carillon klokken van de zingende toren in Utrecht (ik had een bezoek gebracht aan de glasblazer daarvan), Emma Peel, installaties van Knex, een Robot, enz. Vertolk naar allerlei klankcomposities.
De vazen in de zaal werden versterkt door een 10 tal condensator microfoons. Een leuk detail van de Twin Towers compositie is, dat ik nog 2 hoge vazen ingepakt had gelaten, en nog niet wist hoe die zouden klinken. Deze heb ik uitgepakt waar het publiek bij zat, en heb vervolgens de vazen links en rechts opgesteld bij een draaiende Knex installatie waarop 2 stalen vliegtuigjes op gemonteerd zaten, die zo een mooi klanklandschap veroorzaakte. Wat ook opvallend was voor mij, is het feit dat ik in de repetities geen vaas heb gebroken, en tijdens het concert 3. Ik heb dat wel is eens vergeleken met het breken van gitaarsnaren.
Toch ook nog een beetje ongecontroleerde passie van rock en rol, he.
Het Glaszacht concert
Met bepaalde vazen van het concert heb ik nog 2 films voorzien van muziek en klank. Als eerste de film; Een vaas zonder bloemen; een film over hoe belangrijk het is om goed naar elkaar te luisteren. (met heuse film première in de Plaza biocoop in Nieuwegein)
Een vaas zonder bloemen
En een bewerking van de prachtige film van Bert Haanstra genaamd Glas.
Ik had deze film bewerkt, door in hoofdzaak veel mooie fragmenten uit de film te herhalen, en dit geheel te voorzien van klank/muziek.
Ik heb de film Glas her/vernoemd tot –Zachtglas- Ik gebruikte veel fragmenten waar het Glas smolt in de film. En had nog wat fragmenten toegevoegd van door mij op film gezette ‘’smelt’’ fragmenten uit de glasblazerij van Leerdam. Ik kreeg van de 2 zoons van de filmer Bert Haanstra toestemming om deze film op internet te zetten. Een hele eer.
Film: Zacht glas
6) Ik be(k)ken
Ik ‘’handelde’’ ooit ( in ieder geval meer dan 18 jaar geleden) een jaartje in drumstellen, omdat ik bij toeval een zeldzaam Trixon drumstel (die bijvoorbeeld ovale en conische basdrum ketels hadden) met alles er op en er aan voor een waar koopje op de kop had kon tikken. Dat op de kop tikken ging eigenlijk best bijzonder, ik had een jaartje hiervoor een paar heel oude muziekkorps trommels op de kop getikt en was hiervan voor mijn voordeur op de workmate een hoge trom aan het verzagen tot lage snare drum. Toen de overbuurman ineens naar mij toe kwam, en mij er op attendeerde dat een vriend van hem zijn drumstel wegdeed voor 2 fietsen?? Na wat heen en weer vragen wat voor fietsen er dan verlangd werden, want ja die zijn er zijn veel verschillende prijsklassen, werd er uiteindelijk 300 gulden afgesproken.
Maar er zat zoveel extra bij dit prachtdrumstel dat het te mooi was om te geloven dat ik het voor dat bedrag mocht meenemen. Bijvoorbeeld behalve het pracht drumstel zelf, echte klasse bekkens en eveneens een extra klasse snaredrum. Vervolgens kreeg ik de smaak te pakken deze pracht- instrumenten uit het hele land vandaan op te kopen en weer te verkopen. Niet via Internet, maar toen nog uit de gele reclamekrantjes als de Via Via en de Vondst. En waarde belasting inspecteur, ik speelde meestal quitte maar er bleef altijd weer wat van over wat ik zelf kon bespelen of gebruiken. Het voelde als een waar avontuur, het binnenkomen bij mensen, en verrast worden wat er allemaal bij de drumstellen aanwezig was aan bekkens en dergelijke. De grondslag voor deze passie voor drumstellen en drummen is vast ook wel aanwezig doordat mijn vader drummer was. Dit bij onder andere Circus Boltini. Via deze ‘‘handel’’ kreeg ik uiteindelijk een groot arsenaal bekkens in mijn bezit. Het idee om veel bekkens close in klank gestapeld op te nemen, was snel geboren. Met het oor vlak bij de bekkens is een prachtige oer gons te horen. Ik maakte er een mooie audio- visuele show van met interactie met publiek, een gewichtheffers act, en een rondrijdende blikken eend. De bekkens stonden in grote hoeveelheden op het podium. Op bamboestokken met een stuk draadeind ernaast gebonden. Vervolgens een bekken boven en een bekken onder. Het onderste deel deed dan soms dienst als voet bij het bespelen van het bovenste. Maar ik pakte het ook in zijn geheel op om beide bekkens beurtelings te bespelen met pauken. Alles met een microfoon en een aantal samplers. De live in de samplers gestapelde oergons klonk prachtig. Helemaal toen ik de samplers waarin apart opgenomen klank zat, ging afwisselen met elkaar. Dit alles dwars door de rook van de rookmachine door mij gefilmd met 2 camera’s op statief.
film: Ik bekken
7) Mister fantastic en het spylazer alarm
Een project gemaakt rondom het speelgoed Mr Fantastic, en het speelgoed Spylazer alarm, hier was ik in eerste instantie gefascineerd door de afbeelding op een verpakking van de elastische Mr Fantastic pop. Hierop was te zien hoe 2 kinderen de pop uit volle macht oprekten. Ook op de spylaser alarmdoos stond een dergelijke ‘over de top’ afbeelding. Hier speelden kinderen inbrekertje. Waarachtig nonsens welvaart speelgoed vind ik het.
Als muziek gebruikte ik vreemde en snelle elektrische pianocomposities op ‘’Tape’’ van Frans Curvers, die door mij op een gegeven moment ook het podium op werd geroepen en dat ook sportief deed. Dit om de ‘’oprekpop’’ op te rekken tot ongekende lengte, maar nog liever te molesteren. Ook 2 dames uit het publiek hielpen met het oprekken. Ik speelde in een ander deel van de voorstelling Cajon en bediende hier tegelijkertijd met mijn hoofd een airfix (elektronica waarmee je met een infraroodstraal je klanken kunt beïnvloeden. In dit geval de Cajon klanken. En ik bediende eveneens tegelijkertijd met mijn hoofd het spylazer alarm dat afging als je met je hoofd de infrarode straal hiervan onderbrak. In een ander deel van de voorstelling maakte ik een tangoachtige dans met de oprek pop die aan touwtjes op het podium een meter boven de vloer hing. En sloot het concert af met het blazen op een trompet die ik niet echt kon bespelen, maar wonderwel in dit landschap van eigenaardigheden toch excelleerde.
Het kostuum? Een driedelig blauw pak ditmaal.
Film: Mister Fantastic
8) Close COMBINATIONS of the firstkind
en Dream en Wake up scapes
Deze 2 concerten horen bij elkaar. Simpelweg omdat bij deze soloconcerten gebruik werd gemaakt van veel instrumenten en samplers. Hier de opsomming: (Zheng, Wok, Hang, Ski, Elektrische figuurzaag, Vibrafoon, Trompet, Waldhoorn, Slide gitaar, Indiaas harmonium, Cajun, Tuba, Elektronica en meer.) bij beide concerten werden in de basis clubbeats en live eigengemaakte drumbeats gebruikt. En werd er met overgave door mij geïmproviseerd met het aanwezige instrumentarium. In …jazeker daar hebben we hem weer >De verschrikkelijke jammachine*< Bij beide concerten droeg ik een wit en rood driedelig pak. Bij het witte pak was ook mijn hoofd wit geschminkt. Bij de samplingtechniek bij deze concerten, maakte ik ook gebruik van instrumenten die ik niet echt beheers. Maar waarmee ik met de nodige lef, gevoel en timing toch resultaten kon bereiken die maar al te vaak ongeëvenaard lekker klonken.
9) Het Posiment
Hier kreeg ik van de muziekprogrammeur Martijn Buser van Theater kikker Carte Blanche. En besloot daarop een voorstelling te geven van ‘’al het bruikbare’’ wat vanaf dat moment op mijn pad kwam, in de show zou komen.
De voorstelling duurde uiteindelijk 2x3 kwartier en er deden 39 artiesten mee. Posiment stond voor de woordspeling Posi= de positie waarin iemand op dat moment verkeerde/stond. En ment voor het moment. Wat er ook maar op mijn pad kwam, ik bedacht er vreemde opdrachten bij, en verbond die aan de door mij uitgenodigde artiesten Zoals : Het door mij uitgenodigde gruntkoor (kreuntgoor) deze mochten in de show 4 x aan de bak.
Het gruntkoor met 2 kleine meisjes die een gevoelig liedje zongen, op een door mij gemaakte melodische beat van brekend glas.
Het Gruntkoor met 2 cheerleaders op blues muziek.
Het gruntkoor met een groot tapdansgezelschap op klompen.
Het gruntkoor met de Poetry in Motionband met de dichter Mark Boog.
En klank die afkwam van de rand van de hoed van Andrew Williams bij het bestrijken met de vingers daarvan. Als een herhalende loop basis voor improvisatie tussen Naomi Sato op Sho en Danibal op mondharp.
Verder was er ook een repeterend audio-video fragment uit een clip waarin ik ooit had meegespeeld als boze boks-gymleraar van de band Gellybooty. Hier stopte ik 2 vingers in de neus (in overleg hoor) van de gitarist. Ook dit werd een film/audio loop basis voor een improvisatie voor Naomi Sato op sax en Mark Borst op gitaar. Mijn neef kwam luchtgitaar spelen, en zelf kwam ik als presentator van het Posiment ook diverse malen in boevenpak achter mijn vibrafoon aan de beurt. Dit met ook het Gruntkoor en de tapdansers samen, en vreemde achtergrondfilmpjes voorzien van muziek van mijzelf over schapen en computermuizen.
Als laatste genoemd, het Vibrabeamen hierbij speel ik Wok op de achtergrondfilm (een met snaren bespannen bakpan, en gitaar element op de bodem) de vreemde noten die hierbij vrijkomen in de film zijn door mij uitgezocht en genoteerd. Met een 2e beamer liep vervolgens een 2e zelfde film op de Vibrafoon zelf gericht mee (dezelfde film als op de achtergrond) en verlichte hierbij ook welke toetsen er gebruikt kunnen worden voor een improvisatie samen met deze ‘’wokfilm’’. Op het horizondoek waren deze verlichtte vibrafoontoetsen dus ook te zien. In de zaal zat veel publiek die geen idee had wat ze kon verwachten. Onder andere 4 dames, beladen met plastic tassen vol folders en hebbedingetjes die ze die dag bij de huishoudbeurs in Utrecht gescoord hadden.
Film: Fragmenten uit het Posiment
10) 2x ground scale improvisations: beide concerten in SJU Utrecht 1x met Inge de Peinder Dans, met mij zelf op fretloze bas en bediening samplers.
En een keer met / Dennis Verkerk - Drums /Arthuro Escalante Sax / en ik weer op Fretloze Bas en bediening samplers, ditmaal eens met 3 danseressen. Je plakt/illustreert met tape op de vloer de instrumenten, die live ook bespeeld gaan worden. Daar waar de dansers deze op de grond geplakte instrumenten betasten, wordt live door de muzikanten op de echte instrumenten gespeeld. Er wordt hierbij ook op ritme en tempo gelet van de dansers. Ook hier wordt de muziek (de samplers) ingebracht door mij. Muzikanten en dansers creëren op improvisatiebasis, in interactieve wisselwerking met elkaar een bijzondere muziek-dansvoorstelling.
11) Met de elektrische figuurzaag in Theater kikker
Hiervoor had ik een Topcraft TFZ – 400 - R elektrische figuurzaag bij de Aldi gehaald. En samplede ik live alle geluiden die in deze totale zaag zaten tot een driedelige compositie. In het 1e deel zat klank van het figuurzaagje zelf. Met het spanmechanisme kon ik dit zaagje spannen en ontspannen, waardoor ik een beetje melodisch kon spelen. Ik bestreek dit zaagje met een vioolstrijkstok. In het 2e deel speelde ik met drumstokken percussie op de zaag in zijn geheel. Klank door Holtes achter. merkplaatjes. En overal waar ik de zaag bespeelde klonk het anders. En door drumstokjes op de op en neer gaande zaag te houden kon ik roffelen zonder mijn handen te bewegen. Het 3e deel maakte ik met het afblaasmechanisme voor het verwijderen van zaagsel op het zaagwerkstuk. Hier had ik een trekfluit op bevestigd. En verder nog een hoop performance met ingesproken stem. Een gasmasker en het doorzagen van heuse cd’s. Evenals de Visual van een Pinoccio poppetje dat heftig bewegend boven op de zaag te zien was. Het geheel werd live gefilmd door Paul van de Poel, en was levens groot achter mij te zien op het projectiescherm. Daarna heb ik live, alle drie de afzonderlijk van elkaar gesamplede delen, als een compositie laten horen.
Film: Muziek performance Electrische figuurzaag
12) Words Achoried
Een projectiescherm achterop het podium. Een dichter staat daar vlak voor, met de rug naar dat projectiescherm toe en leest het gedicht voor. Vanaf de dichter staat er een V vorm aan koorleden. De V met de punt daarvan naar de dichter. En de koorleden met hun gezicht naar het scherm. Het projectiescherm is opgedeeld in vakjes in de hoeveelheid van het aantal koorleden. De koorleden weten welk vakje van hen is en reageren met hun stem op de voor hen verrassende afbeeldingen die afwisselend in deze vakjes verschijnen. Ik projecteer deze afbeeldingen, softwarematig op afstand vanaf een computertoetsenbord. Naast de afbeeldingen is eveneens softwarematig bediend een volumeregelaar te zien. Op dit alles zullen de koorleden moeten reageren. Alles software is door mij gemaakt in Flash 4. De uiteindelijke bedoeling van Words Achoried is dat de koorleden behalve mijn dynamische suggesties ook zelf dynamisch op de dichter reageren, bijvoorbeeld in volume. De dichter moet wel verstaanbaar blijven. Ook de dichter kan naar wens dynamisch reageren op het koor. Het was een magisch mooie avond in theater Kikker.
13) Boks Danibal versus Jan Schellink
2 mensen boksen 3 rondes van 3 minuten. De geluiden die hierdoor worden veroorzaakt worden opgenomen. Na elke ronde dansen de boksers close, in elke minuut pauze erna, en wel op dit klanklandschap.
14) De Kei van Utrecht.
Hiervoor was ik genomineerd door het Utrechtse kaasschaaf collectief, en werd verast aan mijn voordeur door een filmploeg, en een gouden enveloppe met de nominatie daarin. Ik verscheen enige tijd later in het Vredenburg theater waar alle genomineerden hun ding mochten doen voor de daarvoor samengestelde jury. Ik manifesteerde me met een danseres die aan 4 werphengels met polsen en enkels aan de uiteinden van de vislijnen vastzat. Hiermee triggerde zij al dansend beelden op mijn live gespeelde muziek. Ofwel diverse door mij samengestelde kunstzinnige beelden met gladiolen in een soort slideshowreeks. De lijnen van deze hengels bedienden de toetsen van een normaal computer toetsenbord dat ‘’simpelweg’’ van onderen was doorgeboord zonder de elektronica te raken, en van onderen met een draadje was doorgestoken met een knoopje boven op de computerbordtoets, zodat dat het vislijntje niet kon terug schieten. De vering van de toetsen is gratis. Ik zelf speelde `ski, wok, en gitaar, en viste teksten vanuit het publiek. Deze teksten ‘’vertolkte’’ ik. Ik vind competitie in de kunsten maar niks, maar de Kaasschavers waren in die tijd te leuk om nee tegen te zeggen.
Ik verloor de competitie kansloos.
(ik was ook geruime tijd Juryvoorzitter en Jurylid/presentator van de Clash off the Titans (een leuke bandjeswedstrijd uit Utrecht) waarin ik mijn filosofie, dat competitie in de kunsten maar niks is, zo goed als ik kon heb uitgedragen, en dan werd het toch ook altijd weer gezellig.
15) Firma Beweegreden deel 1 en 2
(1e deel van Firma Beweegreden in de SJU)
Hetzelfde toetsenbord als hierboven beschreven bij de Kei van Utrecht, alleen nu met de voet bediend. Hier had ik 10 reeksen stop movie filmpjes (beeldje voor beeldje) geschoten van mijzelf waarin ik extreem bewoog op allerlei vreemde locaties in Utrecht. Dit weer geprojecteerd in een ook fysiek 3 luik. In elk luik een andere bewegingssituatie op de zelfde film locatie. Met de verschrikkelijke jammachine voorzag ik ter plekke de 10 geprojecteerde drieluiken met muziek. Ofwel ik ‘’toverde’’ met mijn linkervoet de drieluiken een voor een op de drie projectieschermen. En met mijn rechtervoet bediende ik de 3 samplers en maakte er per luik muziek bij. zodra ik de live muziek voor de drie aparte luiken, een voor een had gemaakt, wisselde ik deze muziek erbij af. Geïmproviseerde muziek en beeld werden kleine instant audio visuele composities.
(2e deel) Een concert waar een drummer, ik zelf als gitarist, een saxofonist en een bassist, door zelf extreem te bewegen tijdens het spel,
de muziek levendiger laten klinken. Gebaseerd op het feit dat je eigenlijk kan horen wanneer een muzikant zittend speelt. Ik samplede hier tijdens het bewegend spelen weer met mijn verschrikkelijke jammachine*. Die samples waren dan weer aanknopingspunten voor ‘’dance nummers’’. De show werd opgewaardeerd door tijdens het concert live gefilmde stopmotion filmpjes van het dansende publiek. En door de Toerobics, 2 mannen en 1 vrouw in gympakjes met bijzonder grappige acts tussen heel veel levensgrote afbeeldingen van bodybuilders op houten standaards geplakt. En als last but not least, een door mij uitgenodigde hele aardige dames dansgroep in vlinderpakjes. Long lasting dancemusic! (we hadden een geweldige poster met batterij reclame uitstraling)
16) Jan S en de fantastische lukraakjes.
Het publiek neemt hun favoriete cd’s mee en ik ga er live mee aan de slag met de verschrikkelijke Jam machine* natuurlijk heel leuk om te doen. En heel leuk om te horen hoe jouw favoriete cd ineens heel tof klinkt met die van een ander.
17) Stop of ik speel!
Alan Laurillard en ik improviseren, achter ons bevind zich een projectie scherm. Dan klinkt er plots een ‘’audio stop alarm’’ daarna verschijnen er op het projectiescherm onmiddellijk 2 kinderlijk getekende poppetjes die beiden verschillende - vreemde dans bewegingen maken. We staan met ons rug naar dit scherm, maar maken toch individueel dezelfde bewegingen,
omdat we die bewegingen op papier voor ons hebben staan op een bladmuziekstandaard. Dit gebeurt een keer of 7 in een kwartier. We wisten niet wat we gingen improviseren. Dus het alarm komt altijd op de gekste plekken.
18) De dansende gietertjes (recept protest kernramp Fukushima)
Men neme 6 gekleurde gietertjes, een pak met trekveertjes en een rol vislijn, knopen veertjes en lijnen aan elk gietertje afzonderlijk vast, en draperen het over een horizontale ijzeren stang. En men filmt vervolgens het geheel terwijl je flinke rukken aan alle 6 de lijntjes geeft. En monteert het geheel ritmisch. Vervolgens, leg een boven het gasstel verhit ijzeren staafje ijzer in een plastic bakje. En koel dit met een gietertje als het staafje door de bodem is gesmolten. Film dit ook van onder en boven. Voeg er foto materiaal bij van een recente kernramp met meltdown en koelwaterproblemen. Monteer het geheel. En je film is alvast klaar. Laat in de zaal een concertvleugel neerzetten, en reageer hier al spelend op tijdens de film/muziek uitvoering of je leven er vanaf hangt.
Film: De dansende gietertjes live
19) De Kraai en de surfer.
Tijdens de dagjes uit met mijn vrouw Lidia, werd het min of meer terecht niet echt gewaardeerd door haar als ik teveel toegaf aan mijn kunstenaarschap. Liever geen foto’s of filmpjes maken maar meer aandacht voor elkaar. Tijdens een dagje uit naar Scheveningen wilde ik eigenlijk toch wel even snel wat filmen terwijl mijn vrouw een krantje ging halen. En er werd een tijd afgesproken. Ik rende de pier op en schoot on the Flow een pracht slow motion film van een surfer richting strand op een mooie hoge golf. Plus wat kraaien op het stand. Hier schreef ik later een tekst bij. Een tekst die de zee, de golven, de kraaien, de surfer en meeuwen beschreef tegenover de sterfelijkheid van mensen. De uitvoering hiervan was in theater Kikker en ik ‘’zong’’ deze tekst terwijl ik mijzelf bediende van atonale akkoorden op de concertvleugel aldaar.
Film: De kraai en de surfer
20)Dubbele schuiftrompet. (trompet geen trombone)
De uitdaging een schuiftrompet te ‘’bespelen’’ was bleef groot, ondanks dat geoefende bespelers al zeggen dat het een moeilijk te bespelen instrument is. Sterker ik knutselde er 2 aan elkaar zodat het bespeeld kon worden met slechts een! mondstuk. Er zal bij mij nog nooit zoveel onbedoelde klank uit een instrument zijn gekomen als bij dit exemplaar. Ik vertoonde er vervolgens een door mij vanaf het internet samengestelde film en animatie bij, van de seksindustrie, voornamelijk van de enorme verscheidenheid aan beschikbare sekspoppen.
21)Bariton in kikker (Antibombari)
Ik ben een regelmatig bezoeker van de kringloop Nieuwegein, waar ik op een dag een baritonsaxofoon kocht voor 650 euro. Toen ik hiermee trots naar een blaasinstrumenten restaurateur ging kreeg ik helaas te horen dat ik tamelijk bekocht was. Voor 100 euro werd besloten deze toeter te repareren en zoveel mogelijk bespeelbaar te maken. Een concert met vrije improvisatie was hiervan het gevolg. Quadrafonisch de zaal in gebracht door mij met de headrush 4 sporen (koppen) simulator. En met op de foto show van details van de saxofoon, van te voren gemaakt. En gefilmde beelden tijdens het live bespelen van de saxofoon zelf, waren te zien op een 2e projectie scherm.
Film: Antibombari Live
22) Dildo’s en een sprekende bal
Ik kreeg ooit een souvenir van mijn jongste zoon uit Volendam, een peper -en zoutstel in de vorm van 2 delfsblauwe dildo’s, die een poosje door mij uit het zicht waren gezet. Toen ik voor een optreden wat grappige percussie bij elkaar zocht, kwam ik erachter dat deze geweldig klonken. Het was een optreden met het speelgoed ‘’de sprekende bal’’ de 6 spelers die kunnen meedoen, krijgen een band om hun hand met een kleur. En ze moeten de bal naar elkaar overgooien. De bal ‘’die weet nu’’ door deze handband met elektronica erin ‘’in welke hand’’ de bal is, deze bal ‘’spreekt’’ nu welke speler nu achtereenvolgens aangespeeld moet worden. Het spel is in verschillende moeilijkheidsgraden te spelen.
Ik had echter een opstelling gemaakt met de bal in het midden, en de 6 handbanden in een straal van een halve meter eromheen gelegd.
Dit liet ik via een camera, op het projectiescherm, groot en duidelijk in de zaal zien. Ik bewoog vervolgens op commando van de bal, de bal naar de handbanden toe enz. Dit nam ik op, en voegde met de dildo’s bij deze opnames weer extra klank toe. Boven dit geheel hing een dichtgebonden plastic vuilniszak, met daar een grote winterpeen in. Halverwege het optreden duwde ik de winterpeen half van binnen naar buiten, en deze stak nu half uit de zak. Aan het eind van de opname nam ik een hap van de winterpeen, en voegde deze knakklank ook nog toe aan de opname.
23) DiriJan (1)+(2)+(3)
DiriJan 1: 7 muziekgezelschappen (20 muzikanten) op rij kregen live instructies van mij. De opdrachten die ik hiervoor vooraf aan de muziekgezelschappen had gegeven waren zo complex/vreemd dat ik zelf nu niet meer weet welke dat waren. Hoe dan ook, het werd een mooi live instant composing stuk. DiriJan 2: Het 100ste proeflokaal was ook meteen het aller laatste. En daarom werd er besloten dit keer met zijn allen iets speciaals te doen. Mijn bijdrage was het dirigeren van een 20 koppig orkest samengesteld uit conventionele en onconventionele instrumentalisten, BMW motor, doedelzak, radio, neusfluit, cello, blazers divers, drums, electronica en meer. Ik maakte daarbij onder andere gebruik van borden met instructies. Dit geheel werd gebracht in de buitenlucht met fakkels en glühwein. DiriJan 3: tandartsassistenten en boren.
DiriJan 2 live
DirJan 3
24 ) Random Jan en de fantastische lukraakjes.
Een lekker simpel ideetje, dat heerlijk uitpakte.
Het publiek werd gevraagd hun lievelings cd mee te nemen, en ik bakte daar live composities van in de *verschrikkelijke jammachine’ heel tof voor publiek, om te horen hoe jouw favoriete muziek samen klinkt met die maffe muziek, van je onbekende buurman.
25) De terug-uit machine van Temtom
De een na laatste (nummer 99) van de vele proeflokalen waaraan ik altijd met genoegen deelnam. In totaal deed ik 38 Proeflokalen: = 38x een kwartier. Dat zou achter elkaar een lange dag van 9 ½ uur betekenen zonder pauze. En elk kwartier een ander concert of muziekperformance.
Dit Proeflokaal mocht ik voor de verandering het gehele programma zelf samenstellen. En ik besloot het thema dans als rode draad te nemen.
De voorstelling bestond uit een door mij samengestelde macabere achtergrondfilm over de dood. En de route daarnaar toe als leidraad.
Ik danste met een skelet aan een touw, waarvan een dans rustig, en een dans wild. Ik bespeelde een zelfgebouwd orgelachtige machine die ik >De terug uit machine< noemde, (vanwege het bewust idioot omslachtige karakter van dit orgel). De samenstelling van dit orgel was een houten kast met 2 horizontaal geplaatste deegrollers, met daaromheen een 40 cm brede rubberband met daarin muurpluggen geplaatst. Bij draaien aan het hieraan bevestigde draaiorgelwiel, werden de toetsen van een midi keyboard ingedrukt. Dit door de rijtjes er uit stekende geplaatste pluggen. Onder deze toetsen was in samples het gehele muziekstuk dance macabere in draaiorgeluitvoering op juiste volgorde ondergebracht. Zodat ik met de juiste draaiorgelwiel timing het betreffende stuk als bij een echt draaiorgel in zijn geheel ‘’af kon spelen’’ Verder zaten er grappen in deze voorstelling als een kort muziekstukje met de originele stem van een TOMTOM dame, die de zinnen ‘’houd rechts aan’’-‘’houd links aan’’ en ‘’keer om indien mogelijk’’ uitsprak, waarop deze handeling door mij werd toegepast op mijn sokken.
De teruguitmachine
Enige fragmentje wat er van is.
26) over de dop. (Beeldende kunst)
Men neme een wit linnen doek op houten frame gespannen doek dat nog in transparante folie zit. Men maakt van achteren in het doek 10 cm vanaf de bovenkant, en in het midden van de lengteas, een gat ter groote van een koffiemelkfleshals opening.
Men brenge de koffiemelk flesdop door dit gat tussen het nog intacte folie en het doek. En wrijft / frommelt dit 20 cm naar beneden met de gladde kant dop tegen het folie. Men giet de koffiemelk van achteren door de koffiemelk fleshals opening over de dop. tussen het doek en de folie.
En laat de koffie melk onderin uitzakken.
Vervolgens zal de koffiemelk de komende weken de mooiste kleuren aannemen, en de komende jaren nog een aantal gedaantes aannemen.
27)Waarom Daarom land
Ik wilde graag een kindervoorstelling maken, naar aanleiding van het zien van een bepaald soort tentje. Dat voor een spot prijsje in speelgoedzaken werd aangeboden. Het tentje bestond uit een wigwam en een iglo-achtig tentje die samen verbonden waren met een brede buis, waar kinderen door kunnen kruipen. Dit was een onderdeel van het decor van ‘’Waarom Daarom’’ land. Het moest wel even geïmpregneerd worden vanwege de brandveiligheid. Het verhaal draaide om mevrouw daarom (Laura Visser) en meneer waarom (ik zelf). Op de achtergrond wordt het verhaal kracht bijgezet door mijzelf gemaakte animaties op een groot projectie doek. Alles speelt zich af in het geheimzinnige dorpje Om, waar je hard heen moet hollen als het eb wordt. Op de buis tussen de 2 tentjes word met een 2e beamer ook animaties geprojecteerd, bijvoorbeeld de schaduwen van heen en weer kruipende wezens. Ook de OM-zager is in het bos gezien, en er gebeurt dan ook van alles. Het loopt mis als uit de schatkist van Om alle om’s worden gestolen, en alleen nog maar Daar en Waar overblijft.
De voorstelling werd gepresenteerd in een korte live try out op een zogenaamde ‘’uitdag’’ in Utrecht in theater Kikker. Daar bleef het bij.
28) Robosapien, de 6 baby poppetjes en de van A naar B feesten.
Extrapool Nijmegen daagde mij vrolijk uit tot het maken van een hoorspel. De Robot en de 6 babypoppetjes had ik enige tijd daarvoor aangeschaft, omdat ik er vast ooit iets mee kon. Het was een heerlijk absurd hoorspel, dat ik een keer live in theater Kikker heb uitgevoerd, en bij het volgende:
Jan Schellink, 0p het hoofdpodium in de Gashouder: “Robosapien en de 6 baby poppetjes”: Jan is door zijn vrienden en vriendinnetjes....heeeeeel lang niet meer gezien. Waar was hij al die tijd ? Wat speelde er allemaal af op de ‘babypoppetjes van A naar B feesten’? En wat had Robosapien hier voor de donder mee te maken? Een hedendaags sprookje verpakt in een live hoor/kijkspel. Het hoorspel zonder toneelspel is uitgebracht door extrapool op cd. http://www.kormplastics.nl/Audiotoop.html
29)Wok Alone
Instrumentarium hierbij was: Een met 6 snaren bespannen wokpan, met elektrisch gitaar - element op de bodem. De snaren door 2 tegenover elkaar liggende ‘’panwanden’’ van de Wok heen, en buitenom weer omhoog naar de rand van de pan met stemmechanieken. Verder een kartonnen doos als basdrum. En een ontbijtbordje op een plank geplakt als snaredrum.
Beiden met de voet bediend met pedalen voor een bluezzie boemtak drums. Op sommige momenten gesampled voor een lekkere basis. In Db’s hield ik er een officiële cd release met Wokalone. Met een oplage van 10 die ik met 10 nummers de dag ervoor in het zelfde Db’s had opgenomen. In mijn eentje in een oefenruimte. Verkocht voor 10 eurocent per stuk na het optreden met handtekening. Het album was snel uitverkocht.
Nummers als ‘’er komt rook uit de schoorsteen’’ - ‘’nee ik wil niet dood’’ - ‘’wie-bellen-de stoeptegel’’ en ‘’ik loop alleen’’ zijn de hits op deze cd. Eigentijdse Blues op deze wereldbol. Op de wok werd ik wel meer gevraagd bij bands, en heb er ook verschillende optredens mee gedaan. Altijd anders en uit de losse pols.
Film: er komt rook uit de schoorsteen-Live
30) Grof vuil (bij entiteit Blauw in Café Averechts)
Spelen met spullen uit een vreemde vuilniszak van achter vandaan.
Bij Blauw in café Averechts was ik vaak en met veel plezier te gast. Er werd daar altijd met een thema naam gewerkt door de artiesten, die altijd enigszins absurd waren. Ditmaal was het ‘’grofvuil’’. Ik vroeg om een oude vuilniszak waar gelukkig net geen maandverband in zat, en haalde daar met mijn samplers en microfoon MUZIEK uit, tot ieders vrolijke verwondering.
31) De toenoutelepeltoer
Dit was een optreden in theater Kikker, in de begintijd van dit theater aan de Oudegracht. Hier bracht ik 17 muzikanten het podium op die ruim van te voren, bepaalde opdrachten van mij hadden gekregen. Het werd iets ongeëvenaard en gewoonweg ook niet meer na te vertellen. Ik had als oppertheelepel een Theelepelmasker op. Het thema was ‘’laat je niet roeren, maar probeer je eigen draai te vinden’’
Die spreuk past mij nog steeds.
32) De Merel brult en ik ben een kerstboom (Futujara spelende kerstboom- Futujara = soort Russische boventoonfluit) in theater Kikker Utrecht. Mijn jongste zoon Rick kwam ooit eens thuis met een Kerstboompak waar thuis hilarische foto’s mee gemaakt werden. Later trok ik dit pak aan bij een optreden. Op de achtergrond was er een vervreemdende film van mij te zien van brullende Merels in slow motion. En blies er swingend op los (zoals het een kerstboom betaamt) op de futujara waaraan ik bediening voor draadloze elektronica had geplakt. Op de heenweg van dit optreden vanuit Nieuwegein, holde ik met zware bepakking naar de bus, die ik op een haar na miste, dit werd opgemerkt door een M/V politiekoppel in politie auto, ‘’stap in!!’’ riepen ze. En ze probeerden een bushalte te bereiken, dit lukte niet door drukte in het verkeer, en vervolgens hebben ze mij toen maar naar Utrecht gebracht. Daar werd ik heel vrolijk van. Onderweg vroegen ze mij wat ik ging doen, hilariteit ten top dat ze een ‘’fluit’’ spelende kerstboom in de auto hadden.
Ik heb ze vervolgens verteld dat ze ‘’de goede’’ matsten met lift, want ooit heb ik een arrestatie team rustig toe gesproken met de zin ‘’ga maar gauw boeven vangen, goed dat jullie dit doen” en ze niet aangeklaagd, nadat ze per abuis mijn woning in waren binnen ‘’gelopen’’ dwars door de voordeur. Met getrokken pistolen, op zoek naar een wapengevaarlijk iemand in een huizenblok verderop dat van de buitenkant op het huis van mij leek.
(Ik zat op dat moment in een zelfgebouwd muziekkamertje boven een trappengat in ons huis) Ik kreeg nog wel de dag erna, en zelfs de dag daar weer na 2x een bos bloemen van hen. De voordeur werd irritant veel te laat gerepareerd.
Film: De merel brult, en ik ben een kerstboom.
33)Mozart Proeflokaal
Meestal ben je vrij om zelf te bepalen wat je doet in het Proeflokaal van theater Kikker. Het thema was ditmaal echter Mozart, voor alle Proeflokaal deelnemers. Ik had een film gemaakt waarin ik ‘’graaf HUH’’ speelde, die oude nog nooit gehoorde bevroren composities van Mozart ontdekte, bij de snackwarenfabriek van Mora. De composities eenmaal ontdooid, kwam ik ten tonele in clownspak, clowns schoenen en een grote witte pruik op. Ik dirigeerde hierna een door mij zelf samengestelde mix van zware Metal bands met het requiem van Mozart er doorheen gezongen door een koor.
34) Piano wavs als lego stenen (wavs zijn audio bestanden en in software zichtbaar als soort visgraat) Simpel bedacht en toch heel leuk om naar te kijken en te luisteren. Je snijdt een willekeurige piano- compositie aan gelijke stukjes in een muziekbewerking programma op de computer. Zet die gesneden audio ‘’WAV blokjes’’ links en rechts op je scherm neer.
Je pakt deze blokjes met de muis een voor een weer onwillekeurig op.
En ‘’schrijft’’/’’plaatst’’ er het woord piano mee.
Hoe zal dat gaan dat klinken, als je dit van voren af aan afspeelt?
35)Jan aan de gang:
De gang naast de kleine zaal van Kikker hangt vol met steiger materiaal, en andere klinkende objecten. Je projecteert vervolgens het percussie concert dat je daarop geeft in de zaal ernaast. En laat dit heel abstract filmen (door Paul van der Poel wederom) En ook het geluid dat in de samplers werd opgenomen is in die zaal te horen. Dit alles geeft een heel bijzonder concert. Je hoeft als artiest alleen maar even het applaus te gaan ophalen in de zaal.
Film: Jan aan de gang
36)Vangman
Het verhaal: Vangman loopt over de daken met zijn superhengel.
En iedereen die zijn net geschreven gedicht verfrommeld weggooit, omdat gedacht word dat het toch niets is, zal een striemend geluid horen van een vislijn. Je gedicht zal de lucht in verdwijnen de handen van Vangman in. Vangman zal het dan voor je vertolken’’ om je te bewijzen hoe mooi het eigenlijk is. Werkwijze van Vangman met publiek: Er klinkt een heuse VANGNMAN Tune gebaseerd op de Batman tune. In de zaal worden van te voren papieren vissen uitgedeeld waar mensen teksten op kunnen noteren. Met een heuse werphengel vist Vangman deze vissen op (De papieren vis heeft inkeping in/als bek, en aan de vislijn zit een tennis bal) Vangman vertolkt deze teksten in de *verschrikkelijke jammachine. Waarmee per tekst composities uit meerdere delen kan worden gejamd.
37) Het jaar van het Keramische dier.
Het kaasschaaf collectief Utrecht initieerde dit onder het mom van,
help deze (oerlelijke) vaak lijkbleke beestjes uit hun stoffige bestaan van zolders en vensterbanken vandaan. En doe er iets moois mee.
Ik hielp met enorm veel plezier 30 van deze stakkers.
Zie de site www.firmabeweegreden.nl en bekijk ze allemaal!
38) Die kelnerinnen aus Potsdam (drums en vibrafoon)
Tijdens een etentje in Potsdam met een bevriend kunstenaar, had ik de camera op de tafel gezet tussen de biertjes, richting de bediening bestaande uit 2 vrouwen. Er ontstond een merkwaardig schouwspel achter half gesloten en dan weer gesloten gordijnen waar zij beiden een zaal aan het klaarzetten waren. Ik combineerde deze beelden met nog nooit vertoonde films uit mijn filmarchief. En zette er met audio een Jazz ride onder, en speelde heftig Jazzy met dit geheel mee. Om beurten met de vibrafoon en drums met liggende basdrum en 2 hihats.
39) De Kern van dinges.
Een muziekvoorstelling geheel gewijd aan het mysterie van de komkommer. Maar dit werd pas tijdens het concert duidelijk. Ook in het decor.
Alles met voornamelijk zelf bedachte mysterieuze klankgedichten.
Met medewerking van Arturo Escalante op saxofoon.
En kreeg hier voorafgaand aan, de titel van ‘’De man van de zomermaanden’’ toegedicht. Inhoudende 2 maanden lang gratis oefenen met
>De kern van Dinges< mij aangeboden door de waarmaak REUS de heer den Brabander die het wonderschone Db,s 16 oefenruimtes complex + concertzaal heeft bedacht en waargemaakt.
Stukje over De Kern van dinges op de Db’s site.
Jan Schellink, muzikant en meer. Al jaren bezig op het raakvlak van de kunsten vanuit een muzikaal beginpunt eindigend in een niemanddanjansland van beeld, theater, participatie en ..... muziek, doorgaans reikend tot ongekende hoogtepuntjes in een welhaast huiselijke gezelligheid waarin de vrije daad overheerst. Man van de zomermaanden in db's: check de site hieronder en doe mee met de zoektocht naar de kern van dinges. Met als slot een live-happening in september in db,s
40) Zing de lijnen (theater Kikker)
Je laat mensen gezichten tekenen via software/tekentablet. En deze mensen bij elke lijn die ze tekenen een klank maken. Die je vervolgens al stapelend de sampler en laptop in ‘’vangt’’ (opneemt) je brengt dit (in de pauze van het gehele programma op die avond) samen onder een toetsen bord, en geeft er vervolgens vanaf dat toetsenbord een ritmisch getimed concert mee. Bij elke tekening die verschijnt, hoor je dan de klanken van die gene die het klanklandschap heeft veroorzaakt.
41) Het paleis van niks
Samen met Danibal organiseerde Ik >Het paleis van niks<
De door ons uitgenodigde artiesten mochten alles, het mocht alleen niks voorstellen! en dat was een fijne uitdaging.
Er waren ook extreem grote consumptiebonnen, waar je heel kleine biertjes van niks mee kon krijgen, publiek dat in het spotlicht een kapotte kop en schotel in elkaar lijmde. Te makkelijke stippellijntjestekeningen voor het publiek, en zo verder. De avond werd afgesloten met DJ PE dat voor Plaat-eindjes stond. Hier werd alleen van verschillende platen de plaat eindjes zonder muziek gedraaid, en daar werd natuurlijk ‘’ op zijn nikst’’ op gedanst.
42) Heug (in al zijn verschijningsvormen)
HEUG het 100% improvisatie duo met Danibal en ik in de hoofdrol,
heeft vanaf 2008 zo,n 30 maal opgetreden de afgelopen 4 jaar.
Dit met steeds een ander arsenaal instrumenten. Wat altijd vast meeging bij Danibal waren zijn mondharpen, schuiftrompet, en accordeon.
En bij mij de Bas, schuiftrompet en elektrisch drumdoosje.
HEUG bedacht altijd leuke werkvormen, waaronder HEUG a la carte.
Een menukaart met al onze mee genomen instrumenten daarop genoteerd lag op alle tafels. Dit was ook zo genoteerd zoals als je dat op een menukaart vaak ziet staan. Het publiek mocht vervolgens een instrument samenstelling bedenken per tafeltje. Daarmee werd dan ‘’gekokkereld’’ door ons, ofwel gemusiceerd naar een compositie toe. Ook hebben we 2x HEUG in de dance modus gedaan waarvan 1x op een groot dance festival.
Daar stonden we achter het hoofdpodium, en pasten onze beat maar aan met wat er op het grote podium te horen was, dat ging prima.
En we hadden HEUG onplugged, met alleen akoestische instrumenten.
Film: HEUG in de Weerzin
Film: HEUG in Utrecht
Film: HEUG in de tuin
En! De Vischknaepen een hoofdstuk apart, een beetje stiekem toch HEUG maar dan heel anders, Hiermee hebben we afzonderlijk van de andere HEUG optredens 8 maal opgetreden in 2010/2011. Nu vertolkten we gedichten van diverse dichters. De teksten werden van te voren op grote kartonnen vissen geplakt. En random tussen het publiek op de grond gelegd. Het publiek mocht bij het rondgaan van de heuse werphengel de vissen aan de lijnen vast maken, dan wisten we nooit precies welk gedicht er ‘’gevangen’’ ging worden door ons. Door een camera op de tekst van de vissen te zetten,
kon het publiek de tekst groot geprojecteerd, op een projectiescherm ook mee lezen. Zo kon het publiek beter meegenieten hoe we er geïmproviseerde songs van bakten.
Film: De Vischknaepen, Het porseleinen meisje teer als glas
43) Luister … mijn tekening klinkt met die van jou
Even afwijkend wat betreft op het ‘’normale’’ podium staan. Een project bedacht voor kinderen van basisscholen. En het staat als volgt aangeboden op mijn klankvangersite: Eerst ontdekken we vormen met potlood in verfvlekken op papier. En dan .... ooit kinderen hun groot geprojecteerde tekeningen live in de klas met elkaar zien combineren ? En dat met per tekening zelf toegevoegde meerstemmige vocale klank? Met ieder een afstandsbediening krijgen ze hier de 4e les met de klas, om de beurt in groepjes van 4 de controle over. Op internet spelen we hiermee later thuis nog eens fijn verder mee, met familie en vrienden, ditmaal vanaf het normale toetsenbord van onze computers met alle beeld-klankwerkstukken van de hele klas. Dit project heb ik ontwikkeld en uitgevoerd in een stage van de B.I.K. een opleiding voor beroepskunstenaars in de klas, (2011) waar ik als amateur werd toegelaten. Ik heb er na deze opleiding enkele acquisities mee gedaan, maar kennelijk was het te duur, of niet te bevatten voor de mensen die workshops afnamen in het cultuurkunstgebied op scholen. En het project is tot op heden nooit meer uitgevoerd….
Op mijn stite www.klankvanger.nl staat veel info, ook voorbeelden met klank en beeld.
44) Op toer met de ‘Mannen van Hee’ als professor.
De Mannen van Hee zijn al jaren wereldberoemd op het eiland Terschelling. Zij maken muziek voor het hele gezin over strand, vakantie en Terschelling. Ik ging 3 weken mee als professor in de zomer van 2012. Inclusief witte jas, vergrootglas en notitieblokken. Ik had speciaal daarvoor grappige animaties van de tekeningen van Frans van Hal gemaakt (gitarist / zanger van de MvH) en projecteerde die tijdens de live concerten in een grote oranje redding boei. (dit was een installatie waar ik van achteren projecteerde op een filmdoek die ik in de boei had gespannen) En deze animaties bediende ik vanaf de laptop. Hier en daar zong ik een liedje mee, en speelde elektronische percussie. Voor en tijdens de optredens hing ik een beetje de verstrooide professor uit met vreemde fratsen. Dit tot plezier van de aanwezige kinderen. Ook bouwde ik nog een drumstel van een Skottelbraai een soort bakpan met vlam uit een (nu lege) gasfles eronder. Maar die is helaas niet meer gebruikt. We haalden nog wel een sponsor (van Skottelbraai leverancier) binnen met een nummer over De Skottelbraai.
Film: Liever met mijn vrienden mee
45) toetertjesdisco
Een idee speciaal voor het Franje Festival in Utrecht verzonnen.
Men neme 4 hoeken van een ruimte, in elke hoek zet je een sampleset neer en een versterker, plus in iedere hoek een ander blaasinstrument.
En je activeert centraal een drummachine met een fijne dancebeat.
Vervolgens ren je van hoek naar hoek om je sample te maken met het daar aanwezige blaasinstrument. Hierbij let je constant op wat er al aan toeterdance muziek is en op de dansende mensen natuurlijk.
Als er eenmaal een mooie Toetertjesdance basis klinkt, film je dit dansende publiek even met een highspeedcamera. Kort, omdat elke minuut die je filmt 10 minuten prachtige dans slow motion oplevert.
En je projecteert dat ook meteen in die ruimte. En zo door.
Een afgeleide van deze toetertjesdisco vorm, was Avandancegarden
Dit was in SJU Utrecht te horen/zien. Die keer met nog meer experiment.
46) Vlindervangers Naomi Sato
Met dit 100% improvisatie duo hebben we een aantal malen met anderen opgetreden. Bijvoorbeeld in Hotel Winston in Amsterdam samen met een doedelzakspeler, en we waren te gast bij een groot Jazzrock orkest in de BIM. Samen met Naomi speelde ik in een serie van 4 concerten, bij de zogeheten ei concerten in Gouda. En in de Wereldmuziekzaal Rasa in Utrecht. Verder op een Japans festival in Almere en nog enkele malen elders.
Ik heb Naomi Sato ooit benaderd met de vraag samen te willen werken met haar, en de SHO klanken als muzikant te willen benaderen zoals je dat je zou doen bij het benaderen van echte vlinders. Vandaar de naam Vlindervangers. Ik zelf speelde voornamelijk Fretloze bas, en percussie vaak ook weer ‘’gevangen’’ in samplers. Ook haal ik soms het Sho-spel van Naomi door een zogeheten Airfix waarmee ik met de hand een infrarode straal als parameter van effecten kon bedienen. Met Naomi samen heb ik ook een cd gemaakt.
Te zien via www.firmabeweegreden.nl. (Vlindervangers)
47)De pers
Een leuk en boeiend project van de Spullenmannen, waarbij ik betrokken ben geweest bij de ontwikkeling en uitvoering hiervan.
Het concept is een mechanische handbediende pers waarmee je diverse spullen plet/ breekt / in elkaar drukt. De laatste klank van oude spullen die hierbij vrij komen, wordt gestapeld in een sampler. En dat veroorzaakt wonderschone klanklandschappen die vaak ook sterk ritmisch zijn.
Het te persen object is ook groot te zien op een projectie scherm. Vaak staan er 4 mensen achter de pers die ieder een eigen rol hebben. Degene die het object plaatst, de gene die het object plet, degene die op de tijd let en wegspringend materiaal terugbrengt, en iemand die als eerste goedkeuring geeft welk object we gaan pletten, er voor en na enkele foto’s van neemt, en er vervolgens wetenschappelijke notities van maakt.
Film: De pers 1
Film: De Pers 2
Film: De Pers 3
48) 3 videoclips, gemaakt voor de muzieknummers van Joop Nolles.
Leuk om te vermelden is dat het wonderschone basismateriaal voor een van de clips (in een half uur) is opgenomen tijdens een vakantie in Frankrijk, waar in de wind wapperende Franse strandtentjes een hoofdrol spelen. Ook hier had Lidia wederom enigszins terecht liever niet dat ik alleen maar bezig was met filmen en fotograferen. Maar ik ben nog wel even snel teruggelopen om het te filmen. Verder speelde ik ook mee op bas en drums, met een paar nummers op Joop zijn cd Well Well Well (It’s Love) een mooie cd opgedragen aan zijn overleden vrouw Christel.
Clip 1
Clip 2
Clip 3
9)Vogelgeluiden
Ooit heb ik eens in de badkamer geëxperimenteerd met diverse vocale klanken. Met de bedoeling dat beeld en klank te versnellen. Die hierdoor grappige vogel klanklandschappen lijken. Samen met deze film en klank,
heb ik ook een keer in theater Kikker een aantal blazers uit Noorwegen met bepaalde instructies gedirigeerd, tot een bijzonder geheel.
Film: Video voor Kersenboomgaard te koop
50) De Komzone in De SJU
Een wild geschminkte oerzangeres die uit haar bol gaat, een mondharpist, en de eerder genoemde dj PE (alleen plaateindjes) alleen dan hardcore, en ik zelf op fretloze bas en KOMscapes. Probeer dat maar eens uit te leggen.
Het enige wat na te vertellen is, dat het publiek op een gegeven ogenblik de polonaise liep, en hardop in de Metal-maat JAZZ!! zong. (Van dat laatste is nog een heel klein stukje te zien, in de documentaire, Helpers weg laatste ronde)
51) De 3 grilshows georganiseerd en gehouden door Danibal en mij in theater Kikker Utrecht. Met medewerking van velen.
Hieronder een paar pareltjes van de plusminus 80 onderdelen van de 3 shows
De Gafferband Band speelt vanuit onmogelijke totaal gegafatapte positie /
Film over bevroren konijn en gebreid truitje / wedstrijd kippenboutpoepen & levertjeshappen / de legendarische Bingo, nu met discussie / Knutselen met eten / theevlek tekenen / Danibal en Jan: met publiek als levende samplemachines / De lavinia danseressen (alle leeftijden op 1 leeftijd na)
/ nathaar: De droogkap / Klazien KlacHacHa iets met speeljongens / Patrick Meier: DokterDokter tijdens de hele voorstelling was er steeds een dokter waar publiek binnen geroepen werd in de ‘’dode momenten’’ in de show was dit op een projectiescherm te zien met audio natuurlijk ook. Een keer zelfs met de levende Dokter nummertjes oproep machine.
/ Samskie Rock & Martist als 2 Legendarische BBQ Saus Kunstschilders
Dit leverde 4 prachtdoeken op (op heus gespannen linnen) een klein meisje uit de zaal nam er een mee naar huis, maar moest het onderweg buiten de auto zetten van haar ouders vanwege de lucht vernam ik later / gehaktbal bowling met de BMW USB stick prijs / de officiële Studio Moskou sponsor tune (onze officiële sponsor voor 10 euro totaal - kreeg 3x een reclame tune, per show) / worsten-thee: worstjes met heuse worstentheelabeltjes / knutselen met Grilworsten / paperclips en worstjes (publiek maakte prachtige bouwwerken) / spareribs Jenga / worsten PowerPoint (vreemde uitleg over die dingen) / Handig zakje / Grillsteak rap video /
73) Wat zou Jezus doen (korte talkshows) / worstgooi in erwtensoep (van 5 meter afstand) / met gebakken peren zitten (gewoon in een hoek)
En tot slot: Geen entree maar uitree-kaarten, 10 soorten van 10 eurocent tot en met 37,50 euro.
52) 9 Bands waarin ik speelde met extra noemenswaardigheden.
Grasmoijer (Metal-levensliederen), Ik speelde een paar keer mee met hen op de elektrische WOK. Een bijzonder optreden was in Acu Utrecht waar ik ook uit 2 volle vuilniszakken gras met bier besprenkeld uitblies over het publiek (vers uit Brabant van vlakbij onze camping) Dit met een bladblazer gebonden op een handgrasmaaier. Alle bandleden incluis ik zelf waren gekleed in zwarte pakken. Het publiek gooide het gras ook weer terug,
dat was een fijne puinhoop.
Film: Gras in Acu
We Versus death: Hier heb ik 3 maal mee samengewerkt. Bij een specifiek nummer kwam ik zwaar geschminkt in PTT - postzak met bretels en kinder opzet WC brilletje (leek op vreemde kapiteinspet) het podium op. Dit om een vertaling (door Leendert Zoutewelle) van Ciroan op te brullen. Een van de zinnen uit dit schrijven was >De mens is al eeuwen een komma, wordt het niet eens tijd om een punt te worden< Ik zelf heb de band ook een keer uitgenodigd in de SJU, en deed daar het hele geïmproviseerde concert mee op gitaar en zang. Het concert had de naam:
Lets go shopping.
Kerk der heilige neus
Geweldige band met vreemde reggae-rockinvloeden waarin ik al even vreemde teksten zong. De keer dat de band op een schoolfeest speelde deelden we door mij gemaakte goud geverfde gipsen neusjes uit met een ophanghaakje. Aanvankelijk werden ze geweigerd, omdat gedacht werd dat het Hasjbonbons waren. De keer dat de band tijdens een zwem vierdaagse speelde in Nieuwegein, regende het en er stond geen publiek. Halverwege werden er toch dranghekken geplaatst die later voor een concert van Vanessa bleken te zijn de dag erop. Tamelijk surrealistisch op dat moment.
Now Now
Electric drums uit een doosje door mij erin gezet. Een zanger - lovis van Poeteren, en een gitarist -Rene Tweehuysen, en ik op bas. We hadden op een haar na een heuse manager, ware het niet dat er bij een nummer geen ‘’lalalalala’’ gezongen mocht worden, dat pikte de zanger niet.
De pretsector
Zangeres gezocht met grote borsten, gitaar niet meenemen! stond er in hun advertentie. Dat leek mij een leuke band. Jonge honden die graag ruige rock maakte en mij lieten ‘’zingen’’, (zo zong ik op een cuver van Kurt Cobain ‘Jantje had een hobbelpaard’) de naam Pretsector zegt alles.
En bier was hier onze benzine.
Film: NowNow 1
Film: NowNow 2
Trio Mutante: Waanzinnig fijne composities gemaakt op de Atari door de drummer Leendert Zoutewelle. Bijna niet te spelen, maar de drummer die ook componist was speelde deze partijen feilloos. En vond ook andere muzikanten die dit behoorlijk benaderden. Ik vond hier met de bas mijn eigen weg in.
Ook op http://home.online.nl/jan.schellink/Meer/meer.swf te beluisteren
Film: Trio Mutante Fragment 1
Film: Trio Mutante Fragment 2
Film: Trio Mutante Fragment 3
Aapvervaging:
Een samenwerking met Bram Zaliger (zijn artiestennaam) een voornamelijk ruige dichter met karakteristieke stem, die ook in de punktijd actief was, en waar ik veel respect voor heb. De duonaam is geïnspireerd op een fotosessie voor een muurschildering met apen erop. In het drumhok van het oude Db’s bij de Jekerstraat, waarbij we toevallig kleding aanhadden met de kleuren van deze apen. Een bekend performancegedicht van Bram, was er een waar hij het had over bloedhoest, van onderuit ophaalde en steeds op de grond spuugde. (te zien bij 9, Posiment fragmenten)
Toebie Toebie
Het eerste duo waar ik ooit mee optrad, Louis Godschalk drums, en ik op Bas. Er werd door mij met bokshandschoenen gebast, en touwtje gesprongen terwijl het touw de bas op de grond ‘’bespeelde’’
Film: Toebie Toebie - Repetitie speciaal
What the cat dragged in
100% impro-trio met Ifor Bains - Percussie / Stuart Boardman - saxen / en ik op Bas en samplers. Kwamen met enige regelmaat in Db’s simpelweg om met elkaar te spelen.
Te beluisteren op http://www.myspace.com/janschellink
Film: WTCDI
The Bandsons. Een heel fijne gelegenheids band waar ik dikke pret mee heb gehad.
Daarmee heb ik een aantal nummers gespeeld op mijn comebackfeest in Db’s. Waaronder het nummer ‘’ik mis mijn pen’’.
Comebackfeest?? Op 2 november 2006 gaf ik aan te willen stoppen met optreden, en gaf een afscheid concert in de SJU Jazzclub Utrecht. De dag erop gaf ik mijn comebackfeest waar ik nieuw werk speelde (jazeker! eenmalig). Samen met vele bevriende muzikanten in de speelzaal van Db’s Utrecht. Ditmaal als statement, dat af en toe stoppen met iets, zelfs voor de grap heel goed kan zijn voor de mens.
53) Bingo King
Bingo King 1x met Vague_Entity (hardcore dj) en miss bingo Betty Junior. En de 2e maal als Bingoking met Maichel Baird drums, en weer met miss BingoBetty junior natuurlijk. Hoe leuk zou het zijn een ‘’zangeres’’ te hebben die slechts bingoballetjes draaide en die opnoemde terwijl de muzikanten als bezetenen spelen. Met ook een mooie achtergrondfilm van mij, waar een bingomolen om zeep werd geholpen door grote hamer enz.
Ik heb met miss BingoBetty junior ook nog eens een heuse echte bingo gedaan. Dat hadden we goed aangepakt, met grote kleurenposters, en zelfs een telsellachtige reclame film, die weken in Db’s heeft gedraaid op een tv schermpje. En er was ook een goede jazzband bij die intermezzo’s verzorgde en ons begeleidde met het Bingo lied. Een reuzeleuke avond was het.
Film: met Bingo King 1x met Vague_Entity
Film: Met Bingoking. Maichel Baird op drums
Film: Oficiele Bingo ''telsell'' promo
54) 5 ‘’Jam Sessies’’ door mij bedacht en uitgevoerd.
Alleen vrij spelen, of met anderen was al vanaf mijn 16e jaar een fijne bezigheid voor mij, ik heb 2 goede bassisten benaderd om dit samen met mij te doen, de een zei; ‘’is dit echt alles wat je kan’’, en haakte af, de ander vond mijn speelstijl mooi en direct, en we jamde een paar jaar samen bij mij thuis. Ik nam in het begin mijn gitaar mee naar jamsessies, waar die gitaar dan soms onder de tribune bleef staan omdat ik niet durfde te spelen.
Maar nooit zal ik vergeten dat ik na een van de eerste jam sessies waar ik wel speelde, in de kelder van Muziekcafé Eigenwijs, een verzoek kreeg om les, van 2 oudere muzikanten. Hoe ik toch zo mooi out scale speelde.
Aan dat verzoek kon ik geen gehoor geven want van akkoorden wist ik niets. Wel heb ik nog enkele keren fijn met hen samen gespeeld.
Even een zijweggetje aangaande ‘’aangaande jam sessies’’
Een van die keren dat ik met mijn gifgroene Volkswagen Kever vanuit Nieuwegein naar een van de huizen van bovengenoemde muzikanten reed, zag ik een blauw mapje op de grond liggen, vlakbij de flat waar ik woonde. Ik dacht eerst aan het programma de ‘’verborgen camera’’ toen ik zag dat er veel geld in het mapje zat … 10.000 gulden cash. En ook nog onverzilverde cheques. Koortsachtig heb ik het opgeraapt, en ben naar het adres gereden waar ik moest spelen. (ik ging niet naar huis terug want dan moest ik het zeker meteen terug geven aan de gene die het verloren had). Toch hebben we op het betreffende speeladres besloten de politie te bellen, of er al iemand iets kwijt was. Een uur later stond er een lijkbleke man voor de deur, waar het geld bij uit zijn auto was gevallen. Hij bracht wasmachines bij mensen) ik kreeg 300 gulden, en de baby des huizes daar 50 gulden, eind goed al goed.
Maar dit ter zijde, de sessies dus:
Interview sessies: Voor en na de sessie interviewde ik de muzikanten, ontstaan uit ergernis van het niet na elkaar luisteren en navelstaren tijdens Jamsessies. Ook werden er niet meer dan 3 muzikanten toegelaten op het podium. Het werkte best.
Gedichtenkermis
Een 15-tal blazers liepen door de (SJU) zaal. Een cameraman met microfoon liep door de zaal en stopte bij dichters die kriskras door elkaar aan tafeltjes zaten. De gedichten werden geprojecteerd op een projectie-scherm op het podium, en waren vanaf het podium (de dichter kreeg ook een mic aan zijn tafeltje) ook te horen. De blazers mochten tijdens het gedicht subtiel klanklandschappen bij het gedicht blazen, en in de tussenliggende delen los gaan.
Potnootsloot
Tekenaars en Muzikanten reageren op elkaar. Maar ook tekenaars zelf reageren op elkaar door in lagen te tekenen in dezelfde tekening. Alles was groot voor de tekenaars, muzikanten, en publiek op een projectiescherm te zien is. Het decor bestond o.a. uit een antiek glazen bureau en de techniek was perfect. Het was een pracht sfeer in zijn totaliteit. Ik denk er altijd weer met veel plezier aan terug.
Signaljams
Muzikanten kunnen nu met zijn achten het podium op om vrij te jammen, zonder dat het bijvoorbeeld maar ‘’door en door’’ gaat, en maar op 1 akkoord. Signalen dus wanneer ze nodig blijken. Individueel verlichte tekstsignalen, die centraal door mij bediend worden vanuit de zaal. Suggesties geven om ruimte en overgangen in de Jam te creëren. Nog een mooi ding was dat muzikanten van het podium konden aflopen, en er op konden komen wanneer ze dat wilden. Om dit laatste in goede banen te leiden, had ik een setbord gemaakt waar ik horizontaal het instrumentenaanbod had genoteerd. En verticaal de set nummers, en globaal tijdstip die voor de lengte van een set stond. In dit setbord kon je een kaartje met je naam schuiven hierdoor was er nooit over - of onder bezetting.
Zie project 1 om te lezen waaruit de ‘’signaal’’ installatie bestond bij deze sessie, die ik ook gebruikte bij de ‘trekkoordslaven’.
Straight from the body- Een Jam zonder conventionele instrumenten maar ‘nu alleen van klank uit de mond en vanaf het lichaam, nog nooit had je zo vaak je instrument bij je was de oneliner.
55) 6 geselecteerde projecten met de 5 werp hengeltjes:
Hier bedient het publiek 5 werphengels door getimed ophalen van deze hengeltjes. De vislijnen van deze hengels zijn aan keyboard toetsen verbonden, met muziek fragmenten ‘’eronder’’ Meestal loopt er een muziek- fragment onderdoor, dat weer te maken heeft met deze betreffende 5 verschillende muziekfragmenten. Onvoorstelbaar hoe jong en oud samen muziek staan te maken op deze manier, met Jazz, Wereldmuziek, Rock, Blues en zelf zware klassieke orkest fragmenten enz.
Tegentonen in theater Kikker (1e maal met de hengeltjes)
Gewoon iedereen in de zaal mocht hengelen en ik speelde op de wok mee.
Wunderbar Wunderbad
Men neme een kinderbadje, maakt een gat in de bodem, en laat de vis - lijntjes verdwijnen door een holle slang die van onder het badje onder de grond naar de computer leid. Met een hoop techniek en gevoel van hoe muziek werkt (nog een keer dan) staan er dan gewoon kinderen en volwassenen rond een kinderbadje muziek te maken……met hengels!
De Maas
De lijntjes aan de werphengeltjes vanaf een drijvende aanlegsteiger.
Door 5 oogjes aan/via een gewicht op de bodem. Die vervolgens ergens uitkomen waar het eerder genoemde keyboard verdekt is opgesteld aan de waterkant. Ook hier stonden de mensen uitermate verbaasd te kijken hoe het toch kon dat de vislijnen recht het water in verdwenen, en je er achter je uit muziekboxen toch muziek mee te voorschijn kon toveren.
De tolsteegkolk Utrecht bij Café Ledig Erf.
De mensen visten hier naar muziek, van een 4 meter hoge kade.
Een eer, en bijzonder om als laatste bij Café Ledigerf een happening te mogen geven met mijn hengeltjes. Jacob Langemaat, de eigenaar, vertrok daarna naar Frankrijk.
Bijzonder ook omdat mijn vader aan het einde van zijn leven als arme drummer (o.a. Circus Boltini) nog aan een pensioentje werkte in het ziekenhuis bij de sterilisatie - afdeling. Het Ledig Erf was vaak de plek waar hij soms dronken vandaan thuiskwam. In die tijd kwamen daar pooiers uit de roze buurt, maar ook dokters uit het academieziekenhuis aldaar. Als mijn vader lastig werd (drummen op glazen bijvoorbeeld) en eruit werd gezet door de café eigenaar, werd hij soms weer teruggehaald door het ruige volk.
Heb ik toch ook nog eens opgetreden waar mijn vader dat ook deed.
De SJU en de hengeltjes.
Hier was gewoon te zien hoe het met de vislijnen werkte, ook hier visten de mensen even hard naar muziek. Hier drumde ik ook mee, samen met hoe de mensen muzikaal aan de hengels rukten, en het publiek met hoe muzikaal ik drumde ;-)
56 De Camping
Ik heb vele jaren op camping de Heische Tip gestaan met mijn gezin.
Daar speelde ik mee met snaredrum of slagbekkens met het camping dweilorkest >Zonder drank geen klank< (met drank ok ni)
Ook deed ik op de camping een paar keer mee met de jaarlijkse revue aldaar. Een keer als acrobaat van het Chinese staatscircus, die met veel bombarie eerst een wasdroogrek de zaal rond liet gaan of er iets mee was. Vervolgens moesten de sterkste mannen de zaal uit komen om al bukkend dit wasrek stevig vast te houden, want alles wees erop dat ik ‘’de Chinese acrobaat’’ er acrobatische toeren op uit ging halen. Er werd uiteindelijk een theedoek met 2 knijpers aan opgehangen door mij. Het kwam een paar keer voor dat ik op de camping dergelijke fratsen uithaalde, en een dag later experimentele muziek aan het spelen was in een duistere kelder of zaaltje.
Einde selectie.
Het is op het moment van schrijven van deze alinea inmiddels eind augustus 2013. Al het door mij geschrevene is continu aan verandering onderhevig, wat betreft herinneringen die bij mij opduiken, en hoe ik de dingen precies noteer. Het schrijven zelf is een enorm tijdrovend iets voor mij, en werk er daarom ook alles bij elkaar veel te weinig aan, om het op tijd af te krijgen.
Taal is niet echt mijn ding. Maar met af en toe wat hulp van mensen die de Nederlandse taal wel wat beter onder de knie hebben, bijt ik mij er toch in vast als een pitbull. Dat is een mooi bruggetje naar een gegeven dat mij, onder het ‘’anti bewegen’’ van het schrijven, aan wat regelmatige beweging helpt. Ik heb sinds een half jaar een Pitbull (kruising tussen een Rednose en Amerikaanse Pitbull geloof ik) Dit zou nooit! mijn persoonlijke hondenras keuze geweest zijn, maar kreeg de hond ‘’cadeau’’ van mijn oudste zoon. Ik beloofde het ‘’een tijdje te zullen proberen’’ en het moet gezegd worden, het is een 100 procent betrouwbare en lieve hond, een echte knuffelbeer. Buiten loslaten is helaas niet mogelijk, daar is hij te onstuimig voor, en het zou kunnen dat de vlam in de pan slaat, bij het ontmoeten van een grote andere reu. En zo kan het gebeuren dat ik met mijn type haar (2 mm stekeltjes) met een Pitbull over de straat loop, en sommige mensen mij aankijken op een manier van, daar heb je weer zo’n ‘’aso’’ … heel vermakelijk vind ik dat.
Ik ben inmiddels gestopt met tijdverslindende dingen als Facebook, wat ook een klein (onpersoonlijk) mini podium voor mij was, en meer van dergelijke tijdverslindende bijzaken. Maar ik deed / doe ook nog dingen met andere artiesten in 2013. Zoals met De Spullenmannen en HEUG, om er maar 2 te noemen. Dat moest ik wat afremmen door er in ieder geval minder mee op te treden. En mijn intuïtieve manier van werken bleef ook niet voortdurend getemd. Zo maakte ik een mooi fotoboek, van door wind en zee ‘’gebeeldhouwde’’ vormen uit zand op Schiermonnikoog. En het nee zeggen, tegen projecten die mij spontaan werden aangeboden, lukte zoals verwacht ook niet constant. Zo zei ik ja, tegen Joop Nolles toen hij mij voor het meerdaagse muziektheater festival Vuurol vroeg. Ik plak hieronder mijn speellijst van 2013 voor een overzicht, waaraan ik ‘’nog meer heb toegegeven’’
30 oktober - 2013: Kopie speellijst site ‘firma beweegreden’’
Ben dit jaar een beetje terughoudend wat betreft optredens, druk met schrijven, en uitwerken van een en ander. En meer.
10 maart ~~ Bij het outsider festival Db,s -- Utrecht, met HEMTOE
13 maart ~~ Bij dependance Stadsgalerij (in kantoorruimte wethouder) --- Amersfoort, met WOK ALONE SOLO
18 maart ~~ Bij Atelier Claus -- Brussel, met HEMTOE
4 april ~~~~~Deelname innovatie evenement -- Amsterdam, SOLO
4 mei ~~~~ Bij verdrietig zijn omdat het mag, Poëzie-entiteit Blauw, café Averechts -- Utrecht, SOLO
mei ~~~~ 8 mei (try-out), 9,10 & 11mei bij Vuurol - Nachtwandeling als muzikant, samen met Joop Nolles en Gerard Winkel >> www.vuurol.nl
18 mei ~~~~ Bij Kees Wennekendonk's Pinda concerten -- Utrecht, met HEMTOE
25 mei ~~~~ Bij Fete de la nature, -- Amsterdam, met HEUG
24 aug ~~~~ Bij op den Buurderij Utrecht, met HEUG
7 sept ~~~~ Bij Circus Corrosia, -- Almere Haven, met De Jukebus www.spullenmannen.nl
3 nov ~~~~ Presentatie van mijn autobiografie in het Spullenlab --- Amersfoort >> www.spullenmannen.nl
Verder dit jaar weer de Workshops (klank/muziek en beleving) aan verrijkingsgroep hoogbegaafde kinderen --- Deventer.
Workshops klank/muziek op O.B.S. Dacosta, kanaleneiland -- Utrecht. En begeleid ik weer een groep studenten Musician 3.0.
muzikanten van het Utrechts conservatorium, bij een fijn project wat op 2 FEB in Muziekhuis --- Utrecht te bewonderen zal zijn.
Werk aan het frame, ofwel de schets, voor een nog te schijven boek, of wie weet film, (fictie/fantasie en avontuur)
Volg diverse cursussen, bezoek symposiums, enz. En lees momenteel ook veel boeken over klank, en wat klank met mensen doet.
Ik ben ook volop in beweging met muziek, om HEMTOE te brengen waar HEMTOE moet wezen, daar over in 2014 meer.
Verder mag ik voor zorgorganisatie Pameijer via Cultuur-Ondernemen een mooie workshopreeks doen, met hele leuke deelnemers.
En! ben bezig met de HEUG cd (zie onder) enz..
2014
4 jan ~~~~~Presentatie HEUG-release "Voor in de auto", Studio Moskou, -- Utrecht
15 feb ~~~~~Bij de Vorlesebühne, Houtzaagmolen de Ster, -- Utrecht, met HEUG
Het focussen op ‘’een ding’’ HEMTOE
Mijn 56e levens jaar dat startte op 02-11-2012 moest bijzonder worden zo ‘’hing in de lucht’’ en startte begin 2013 een solo muziekproject, dat ik HEMTOE noem. Muziek en gezongen teksten bij zelf gemaakte film monteren is de werkvorm van HEMTOE. Daarbij speel ik live alleen gitaar, of hoogstens live een zang partij dubbel, met een 2e stem. In deze ‘’filmmuziek’’ wil ik over de een muzikale basis alle instrumenten die ik tot mijn beschikking heb, waar mooi, inspelen in mijn studio. Ik heb nog veel films liggen, en maak ook nog steeds nieuwe films. Zo heb ik recent tijdens de vakantie een man gefilmd die met nog maar net te tillen rotsblokken, balancerende torens maakte. En ik maakte ook een film van twee parende zwanen in een ijswak, dit alles in prachtige slow motion enz. Deze films projecteer ik op de achtergrond tijdens HEMTOE concerten. De films maken neemt natuurlijk wel tijd in beslag, maar de films zijn ook een stimulans om er gitaar bij te spelen. Tot mijn grote vreugde, had ik na een poosje, 6 muziekstukken in de basis af, met film erbij. En de geoxideerde bronzen snaren van het niet spelen, zijn daar waar ik gespeeld heb eindelijk blank geworden. Heb eelt op mijn vingertoppen, en krijg langzaam vat op het met een fijn gevoel gitaar spelen. Als ik een nummer of 15 klaar heb wil ik muzikanten benaderen bovengenoemde live met mij samen te spelen. Doch zoals eerder genoemd het schrijven dat begin 2013 begon eist veel tijd, en in juli en augustus eiste het mij zelfs totaal op, het werd duidelijk, tot 2 november 2013 zou het schrijven ook weer veel tijd in beslag nemen.
Kort samengevat zit ik 2 maanden voor de genoemde streefdatum,
bijna aan het eind van het volgende proces.
De overgang van het (1) naar het ander (2)
(1) Vorm aan vrijheid geven en keer op keer deze nieuwe uitdaging
aangaan. En het weer loslaten na het slechts een maal uitgevoerd te
hebben (zoals ik meestal deed) Dit is te vergelijken met: Ik neem
mensen vrijblijvend mee het veld in en wijs ze op alle mooie bloemen die
al om hen heen staan. En dat meestal gratis.
Ofwel, wens je zelf iets toe, en wens de wereld iets toe.
Waardoor ik vaak uitvoeringen bedacht voor het behoud van vrijheid,
het omgaan met vrijheid, en het kunnen genieten van vrijheid te ‘’vertolkten’’
(2) In al de vrijheid die ik heb een ''vaste vorm'' creëren.
En het live meerdere malen reproduceren (wat ik zelden of nooit deed)
Dit is te vergelijken met: Ik ga alleen of met anderen ‘’het veld’’ in,
en maak ‘’vanaf dat veld’’ gemengde boeketten naar eigen smaak.
Maar vooral de wens iets te willen creëren waar ik in de eerder genoemde ‘’totale’’ vrijheid niet aan toe kwam. Het gevoel voor deze wens diende zich geleidelijk en op prettige wijze bij mij aan. Op een manier van: Doe iets met wat jij altijd hebt gehoord in de muziek van jouw muzikale helden. Muziek waar ik langer aan zou gaan werken moest het dus gaan worden. Muziek waar ik zielsgelukkig van zou gaan worden. Muziek die ik zelf elke dag zou willen opzetten. Die de vluchtigheid van mijn bestaan zou wegpoetsen. Mijzelf wat minder vergeten, mij minder eenzaam gaan voelen. Muziek die mij een blinkend gevoel zou opleveren van ‘’hoera ik ben nu hoorbaar als de som van wat ik overal in heb gehoord ’’ Het onvertelde te vertellen. Hoeveel vrijheid ik hiervoor in de toekomst moest inleveren was onduidelijk.
Het is op dit moment van typen alweer 31 oktober 2013, en de meeste taalfouten zijn verbeterdttd. Ik hoor van mensen die de moeite hebben genomen het te door te lezen, dat alles misschien te fragmentarisch ‘genoteerd is, dat wanneer alles een meer duidelijkere structuur zou hebben het misschien leesbaarder zou zijn. Het misschien duidelijker zou worden waar ik als artiest en mens voor sta.
Misschien … is een waarlijk prachtwoord als ik er lang naar kijk.
Misschien staat mijn verhaal voor misschien?
Of? misschien zit er toch een duidelijk verhaal in alles wat ik heb genoteerd?
Maar misschien ook niet. Misschien leest iemand anders het weer anders,
en hoor ik misschien weer andere bevindingen van hun.
Maar misschien leest iedereen het ook wel op de zelfde manier.
Of misschien leest niemand het.
Hoe dan ook, mijn streefdatum om dit af te maken, was en blijft 2 november 2013, en dat is op dit moment over 2 dagen. Ik presenteer ‘Misschien 56’ in Amersfoort, in De War, bij een evenement dat ‘De tussenstand’ heet, en wel op 3 november.
Het was in 8 jaar een reeks ervaringen die ik niet had willen missen, maar het (''De eenmaligheid'') is nu letterlijk en figuurlijk mooi geweest. Ik ben weer op mijn oude werkplek en heb vanaf begin 2012 na heel lange tijd mijn oude studio weer in gebruik genomen, die ik de afgelopen maanden ingericht heb als zijnde een babykamer waar elk moment de baby (lees de muziek/film die ik graag wil maken) kan komen.
Mijn gevoel blijven volgen.
Jan Schellink
Hoe het globaal verder ging hoop ik de komende tijd te noteren op deze site
Het is 20 mei 2024 en doe vrije en gecomponeerde dingen,
zoeken naar ballans ....herkent u het ;-)